Taken

Hoofdstuk 2

Nee, dit kan niet waar zijn!
Mijn god, ik leen één keer de auto van mijn ouders en ik rijd een fietser aan.....mijn moeder doet me wat aan!
De fietser! Ik stap vlug uit, en ik ren naar de voorkant van de auto, daar ligt een man op de grond.
Hij zal toch niet dood zijn? Langzaam komt de fietser in beweging.
'O wat erg, gaat het?' vraag ik de man, hij draait zich om naar mij en ik kijk recht in een paar groene ogen omgeven door bruine krullen. ' I'm sorry, what did you say?'

Dat heb ik weer! Rijd ik een Engelsman aan!
Volledig geschokt door de aanrijding, het feit dat dit geen Nederlander is maar een Engelsman, maar vooral door de blik in de groene ogen van de man in combinatie met zijn krullen, sta ik wezenloos naar hem te staren.

'Are you blind? Didn't you see me coming from your right?'

Ik word me bewust van het feit dat de man mij aanspreekt met een beetje een geïrriteerde stem, en ik reageer snel met te zeggen 'Uhm nee, I mean no, all of a sudden you were on the car! I'm so so sorry, are you alright? Do you need to go to the hospital? We need to call the police!'
Ik pak mijn telefoon en begin 112 te bellen maar terwijl ik dat doe stapt de man razendsnel op van de grond en pakt mijn telefoon af terwijl hij het gesprek stopt.

'I rather not have you call te cops...' zegt hij.

'It's alright, we've got a great insurrance on the car, it was obviously my fault, I'm willing to take the consequences!' zeg ik tegen de man alvorens ik probeer mijn telefoon terug te pakken.

Hij ziet dat ik mijn telefoon wil pakken, maar hij houdt hem van mij weg zodat ik er niet bij kan, wat makkelijk is voor hem omdat hij rond de 1,80 meter is schat ik zo, en ik zelf maar rond de 1,70 meter ben. ' Could I please have my phone back?' vraag ik de man.

'Nope, ' zegt hij terwijl hij grinnikt ' I don't think I can trust you'

Ik snap niet wat er zo grappig aan de situatie is, en ik voel mij bewust worden van de starende blik van de man.

Omdat ik mij ongemakkelijk begin te voelen begin ik naar de grond te staren en dan zie ik dat zijn linkerbroekspijp een flinke scheur op zijn knie heeft en dat er bloed uitstroomt.
Ik kijk vlug naar de man en zeg hem dat hij zijn knie bezeerd heeft en dat ik denk dat hij naar het ziekenhuis moet. Hij kijkt hierop naar zijn knie en zegt dat ik daar wel eens gelijk in zou kunnen hebben.

'I will take you to the hospital, shall I put your bike in the car?'

' Yeah, that would be nice' zegt de man.

'Can I have my phone back now?'

'When we get to our destination' zegt de man op mysterieuze wijze.

Omdat ik snel naar huis wil denk ik er verder niet over na, en pak de fiets van de man en loop ermee naar de achterkant van de auto en ik doe de fiets zo goed en zo kwaad als het gaat in de auto.
De klep gaat gelukkig goed dicht.

Als ik weer naar de voorkant van de auto loop zie ik dat de auto van mijn ouders bijna geen schade heeft, op een deuk in de motorkap na. Opgelucht haal ik adem en kijk de man aan.
Hij hinkt richting de passagierskant van de auto en klimt in de auto.
Ik ga achter het stuur zitten en bedenk me dan dat ik de navigatie nog niet heb gepakt, en leun over de man heen naar het handschoenenvakje. Terwijl ik dat doe raakt mijn hand zijn hand aan en en schiet een schok door mijn hand heen. Even trek ik mijn hand terug, maar pak dan toch de navigatie.

'I was lost and trying to fetch the navigation in order to get home, that's when you came crashing on the the car', leg ik uit 'so now I will type in the nearest hospital for you so you can get help....'

Terwijl ik dit uitleg bevestig ik de navigatie op het autoraam en ik ben al bezig om de navigatie op te starten en een ziekenhuis te zoeken als ik ineens vanuit mijn rechter ooghoek een loop van een pistool om mij gericht zie......