Taken

Hoofdstuk 33

Als we de keuken in lopen via de achterdeur zitten Perrie en El aan tafel met een laptop.
Ze kijken ons aan als we binnenlopen en dan zien ze dat we hand in hand lopen.
Ik wil mijn hand losmaken uit Harry zijn hand, maar hij pakt mijn hand zo stevig vast dat dit onmogelijk is.

'What are you two doing walking hand in hand?' vraagt Perrie dan met een verwarde uitdrukking op haar gezicht.
'Told you that they like each other!' zegt El tegen Perrie en aan de gezichtuitdrukking van Perrie te zien, gelooft zij dit nu ook.

Dan laat Harry mijn hand wel los terwijl hij een grijns op zijn gezicht heeft.
'I will leave you with these lovely ladies then , so you can make us dinner!' zegt hij dan en loopt weg, maar ik zeg nog net tegen hem dat ik geen keukenslaaf ben en dat ik kook omdat ik het leuk vind, en dat levert me een lachsalvo op van zowel de meiden als Harry.

Dan zijn we nog met zijn drietjes, en ik vraag wat we gaan koken als avondeten.
Ze leggen uit dat ze iets nieuws willen koken en dat ze op internet naar recepten aan het kijken waren.
Ik ga naast ze zitten en samen besluiten we een kerrie kip rijstschotel te maken.

Dan beginnen we met het voorbereiden en al snel zijn we gezamenlijk aan het koken, en is het, net als gisteren, onverwachts gezellig in de keuken.
Ik denk niet aan mijn situatie, niet aan mijn ouders en mijn zusje, en niet aan de beslissing die mijn vader moet nemen en dat hij daar nu nog een hele dag de tijd voor heeft.
Ik denk niet aan het feit dat ik donderdagochtend weet wat de toekomst brengt.
En merk ook niet op dat ik diep van binnen weet ik dat ik me hier ook thuis zal voelen, misschien zelfs nog wel meer als bij mijn ouders thuis.

Voordat we begonnen met koken hebben we besloten om een toetje te maken, een cheesecake.
Die staat intussen af te koelen en omdat we bijna kunnen eten pakken we de borden en het bestek alvast en leggen dit op tafel neer.
Intussen is het zes uur en stroomt iedereen naar binnen.
Als iedereen zit beginnen we te eten.
Harry zit naast mij en El en Perrie zitten samen met Louis en Zayn ook bij mij in de buurt.
Ik verbaas me erover dat ik me zo prettig voel hier, maar ik besef me wel dat El en Perrie gewoon hele lieve meiden zijn, die je onmogelijk niet aardig kunt vinden.
Als het tijd is voor het toetje sta ik op om de cheesecake te pakken en ik geef iedereen die wil een stukje.
Gelukkig wil niet iedereen, anders hadden we niet genoeg gehad.

Maar iedereen die wel heeft genomen, waaronder Niall (waarom verbaasde mij dat niet?) geeft me complimenten voor de cheesecake, en ik neem de complimenten verlegen in ontvangst.

'Sure hope you will stay, haven't eaten this nice in a long time' hoor ik Niall dan zeggen, en ik voel me niet eens opgelaten door zijn opmerking.
Ik voel me gewaardeerd, iets wat ik thuis nooit heb meegekregen, waardering.
Het lijkt wel alsof iedereen wil dat ik hier blijf, Harry voorop.
En eerlijk gezegd voelt het best fijn dat mensen je graag om zich heen hebben.

Als iedereen uitgegeten is help ik El en Perrie met de vaatwasser inruimen en Niall, Zayn en Louis blijven zitten aan de tafel, terwijl ze in gesprek zijn.

Ik versta niet alles, maar ik vang flarden van het gesprek op, ik hoor dat ze het over een gevecht hebben en inzetten.
Als ik het goed begrijp lijkt het alsof het over illegalen gevechten gaat waar bij gegokt kan worden.
Ik vermoed dat er zo geld wordt verdient in de organisatie.

Maar waarom hebben ze mijn vader dan nodig, iets juridisch begreep ik, maar wat dan?

Nog in gedachten verzonken zeggen El en Perrie dat ze naar de filmkamer gaan om een film te kijken, en of ik mee wil.
Dat lijkt me eigenlijk wel leuk, en ik loop met ze mee.
El roept naar de mannen aan de tafel dat we film gaan kijken en dat, als ze willen, ze ons kunnen vergezellen.

Ze staan op en lopen met ons mee richting, naar wat ik denk, de filmkamer is.

El en Perrie vragen welke film ik wil zien, en ik zeg dat ik graag Verschrikkelijke Ikke 2 nog een keer wil zien, omdat ik daar altijd zo vrolijk van word, en de anderen vinden het goed.
Ik ga zitten en Harry ploft naast me neer terwijl hij zijn arm om mijn schouders heen slaat en ik kruip dichter tegen hem aan.
Dan fluistert hij in mijn oor dat dit zijn favoriete film is en daar moet ik om glimlachen, het is namelijk ook mijn favoriete film.

Tijdens de film lig ik geregeld dubbel van het lachen, en gelukkig ben ik niet alleen, ook de anderen moeten geregeld lachen, maar niet zo vaak als Harry en ik. Ik merk dat we om dezelfde scenes moeten lachen en het voelt zo vertrouwt met hem, dat ik het een beetje eng begin te vinden.
Als ik niet beter zou weten, als ik niet ontvoert zou zijn, zouden we perfect bij elkaar passen, maar nu ligt het allemaal heel anders.

Ik ben hier over aan het nadenken, en ik merk dat ik een heleboel dingen kan bedenken die ik leuk vind van Harry, zijn lach, de kuiltjes in zijn wangen, zijn mooie groene ogen en de manier waarop hij mij op mijn gemak stelt, niet alleen met woorden maar ook door mij tegen hem aan te laten liggen waardoor ik ontspan. En dan heb ik het nog niet eens over de sexuele aantrekkingskracht die er wel degelijk is.

Nog een dag Sterre, en dan weet je meer.
Wacht die dag af, en dan kun je besluiten wat je moet doen met je gevoelens voor Harry spreek ik met mijzelf af.

En dan is de film ineens afgelopen en iedereen gaat zijn eigen kant weer op, Harry en ik gaan naar de slaapkamer en ik merk dat ik heel erg moe ben, maar dat is ook niet zo raar, een hele ochtend sporten en dan nog een boswandeling maken dat maakt je wel moe!

We besluiten om te gaan slapen, en maken ons klaar om naar bed te gaan.
Als we liggen kijken we elkaar aan en ik kruip tegen Harry aan en hij laat het toe, hij slaat zijn armen om mij heen en legt mijn hoofd op zijn borstkas terwijl hij zijn hoofd op mijn hoofd laat rusten.
En zo vallen we samen in slaap.