Kör Duygular

Sözlü

Sınıfa geldiğimizde Tuna yanıma oturmuştu.

Kimya hocası "Arkadaşlar bugün sözlü olacaksınız. Herkes kitapları kaldırsın." dedi. Bu hoca ilk kez dersimize girecekti ve kadın biraz arızalıymış diye duydum.

Herkes oflarken "Hocam ben ne yapacağım?" diye sordum.

"Ne yapacağımı mı var bunun? Kitabını kaldır ve kalemlerini çıkar. Konuşurken de bir daha bana bak." dedi sertçe.

Tam cevap verecekken Tuna "İşe geldiğiniz bu okulu sadece para kazandığınız yer olarak mı görüyorsunuz?" diye sordu.

Hoca "Bu ne terbiyesizlik. Ne dediğinin farkında mısın!" diye bağırdı.

"Eğer buraya öğrencilere bir şeyler katmak, eğitim vermek için geliyor olsaydınız görme engelli olan arkadaşımızın az önce neden size o soruyu sorduğunu anlardınız." dedi Tuna.

Hoca bir süre tökezlemiş olmalı ki cevap veremedi.

"Normal zamanda sınavlarını nasıl yapıyorsun, canım?" diye sordu hoca.

"Öğretmenler odasında bir arkadaş bana soruları okuyor ve ben ona cevapları söylüyorum. O da yardımcı oluyor." dedim.

"Anladım, canım. Sen ikiniz için sınav kağıtlarını al ve öğretmenler odasında arkadaşına yardım et." dedi hoca.

Tuna beyaz bastonumu elime verdi ve "Gel hadi. Ben kalem, silgi aldım." dedi.

Onun ardından yürürken kağıtları almış olmalı ki sınıftan çıktık.

"Hoca ile öyle konuşmaman gerekirdi. Sana takacak." dedim.

"Takarsa da taksın. Kendi salaklığını bir daha olsa bir daha öyle yüzüne vururum." dedi.

"Aferin salak." dedim.

"Bu arada öğretmenler odası nerede?" diye sordu.

"Bir alt katta, orta taraflarda." dedim.

"İyi bakalım, gidelim." deyince "Sorular nasıl? Zor mu?" diye sordum.

"Kimya dersim hiç iyi değildir." deyince "Şanslısın. Benim kimyam iyi." dedim.

"Beleşe sınıfı mı geçeceğim yoksa?" diye sorunca "Çevrede birisi var mı?" diye sordum.

"Koridorda sadece biz varız." demesi ile gülerek orta parmak çektim. Tuna da bu duruma gülerken merdivenlerden yavaşça inmeye başladım.

Bir adım daha atacakken bastonum öne doğru düştü ve dengemi kaybettim.