Kör Duygular

Olacak

Kapıyı tıktıkladım sakince. Daha doğrusu sakin kalmaya çalışarak.

Kapıyı açılınca heyecanla Tuna'ya baktım.

Şaşkınlıkla "Sedef." deyince gülümsedim.

"Görebiliyorsun." demesi ile heyecanla "Evet." dedim.

"Bugünü hayal edip durdum ama şu an ne yapmam gerektiğini bilmiyorum." demesinin üzerine ona sarıldım.

"Bu iyiydi." diyerek kolunu belime dolayınca "Bu daha iyi." dedim.

Tuna benden ayrıldıktan sonra Selçuk ile selamlaştı ve "Fazla burada kalma. Yürüyelim." dedi.

"Haklısın." dedim.

Tuna şapka ve ceket giydikten sonra evden çıktı ve "Bugün bir şeyler olacak." dedi.

"Ne olacağını düşünüyorsun?" diye sordum.

"Emin değilim. Geçen hafta restoranda ajanlarımızdan birine şifre verildi. Şifreyi çözdüm. Bugünün tarihiydi. Ondan sonra hareketlenme var. Görev için gidiliyor. Bu kayıt ediliyor ama görevin sonucu rapor edilmiyor. Bir şeye hazırlanıyorlar." dedi Tuna.

"Artık bu duruma bir son vermeliyiz. Böyle kaçak gibi gezmemen lazım." dedim.

"Ayaklandırma çıkabilir." dedi Selçuk.

"Teşkilatta bir çatışma çıkarsa bizim başımız yanar. Çünkü sayıca fazlalar ve bizi topluca suçlarlar." dedim.

"Suçlasalar yine iyi. Öldürebilirler." dedi Tuna.

Telefonumdan saate baktım ve "Dersim var. Gitmeliyim." dedim.

"Üniversite okuduğuna alışamadım daha." diyen Tuna'ya "Bende senin sakallarına alışamadım. Zaten saçların gözlerini kapatıyor. Kurt adama dönüşüyorsun." dedim.

Tuna bu dediğime gülerken Selçuk "Ben seni bırakayım." dedi.

Tuna'ya döndüm ve "Dikkatlice eve dön." dedim.

"Sen beni merak etme." dedi ve dudağıma ufak bir öpücük bıraktı.

Sakalları beni huylandırırken "Kesinlikle sakallarından nefret ediyorum." dedim.

"Bende seni seviyorum bebeğim." deyince kafamı gülerek olumsuz anlamda salladım.

"Görüşürüz." deyince "Görüşürüz." dedim.

Tuna yanımızdan ayrılınca derin bir nefes aldım.

"Hukuk okumak zor mu?" diye soran Selçuk'a "Biraz zor." dedim.

"Senin başarıyla mezun olacağına eminim." deyince tebessüm ettim ve "Teşekkürler." dedim.

Ensesini kaşıyarak "Rica ederim." deyince gülümsedim.