Kör Duygular

Ekmemişti

Sinan eve geldiğinde cebimden küçük ayna parçasını çıkardım ve "Benden ne saklıyorsun?" diye sordum.

"Güzelim ne yapıyorsun?" diye soran Sinan'a "Sende mi beni kandırdın?" diye sordum.

Yanıma oturdu ve "Seni asla kandırmam. Bunu da nereden çıkardın?" diye sordu.

Cevap vermezken sargı bezli olan elimi tuttu ve "Tuna daha gitmemişti ve senin aklını karıştırdı, değil mi?" diye sordu.

"Zülal'i de eskiden beri tanıyormuş." dedim.

"Sadece aklını karıştırmak için boş laf etmiş. Hem elindeki ayna parçası ile ne yapıyorsun? Bırakır mısın lütfen?" diye sordu.

Ayna parçasını masanın üstüne koydum ve "Korkuyorum Sinan. Çok korkuyorum. Bir suçlu evime girdi, benimle konuşup duruyor. Çevremdeki insanlar hakkında kafa karıştırıcı iftiralarda bulunuyor. Ne yapmam gerektiğini şaştım." dedim.

Bana dostça sarıldıktan sonra "Lisenin bitmesine az kaldı. Şu günlerde ders falan işlenmiyor. Kafa dağıtmak için yazlığa gitmeye ne dersin?" diye sordu. 

"Aslında çok güzel olur." dedim. 

"Tamam, ben Zülal'ı arıyorum. Onu da alıp gideriz." dedi. 

Tebessüm ederek "Tamam." dedim. 

Sinan odadan çıkınca derin bir nefes aldım ve olanları düşünmeye başladım. Sinan, Zülal'e hep Pamuk Şeker derdi. Bunun aralarında olan bir şakalaşma olduğunu düşünmüşümdür. 

Sinan geri odaya döndüğünde "Neden Zülal'e, Pamuk Şeker diyorsun?" diye sordum. 

"Bir gün pamuk şeker yerken ağzına burnuna bulaştırmıştı. Bende pamuk şeker gibi olmuşsun demiştim. O gün bugündür hep böyle derim. Bir anda aklına nereden geldi?" diye sordu.

"Canım pamuk şeker çekti. Oradan aklıma geldi. Pamuk şekeri nerede yiyordunuz? Hem de bensiz." dedim.

"Sahilde yiyorduk. Sen niye yoktun hatırlamıyorum. Sanırım antremanın falan vardı." deyince sessizce yutkundum. 

"Sinan benim antremanlarımı sadece birkaç kez kaçırdı. Onların sebebi de ailesinin şehir dışından geliyor oluşuydu. Onun haricinde hiç beni ekmemişti.

"Anladım. Neyse artık gidelim mi? Hem benim eve uğrayıp eşyalarımı almam lazım." dedim.

"Gidelim güzelim." deyince ayağa kalktım.