Kör Duygular

Öyleyse

Kimseden ses çıkmazken "Tuna şimdi ne yapmak gerekiliyorsa yapmaya gidelim." dedim. 

Tuna "Tamam." deyince yürümeye başlamadan önce "Seninle de kendi çıkarlarım için yan yana bulunacağım. O yüzden samimi olmaya kalkma." dedim.

"Dediğin gibi olsun." diyen Tuna'ya "Ne taraftan gidiyoruz?" diye sordum. 

"Düz ilerleyeceğiz." deyince yürümeye başladım. Sinan'ın, Zülal'in üzülmesine kıyamıyordum ama onları öyle affedemezdim. Görevleri uğruna hayatıma girmişlerdi. 

"Sedef, sağındaki kapıdan geçeceğiz." diyen Tuna ile kapıyı açtım ve içeri girdim. 

Arkamdan "Önce kapıyı tıktıklamamız lazımdı." deyince "Bunu neden en başta söylemedin?" diye sordum. 

"Sedef Ziyagil, değil mi?" diye soran içerideki adama "Evet, bu arada kapıyı tıktıklamadan girdim. Kusura bakmayın." dedim. 

"Sorun değil. Gelin, oturun." diyen adamın üzerine Tuna "Koltuk sağ çaprazında." dedi. Bastonum ile koltuğu bulup oturdum.

"Tuna sana biraz durumlardan bahsetmiştir. Ben Tuna'nın müdürüyüm. Doktor Ahmet Beyoğlu." dedi. 

"Memnun oldum." dedim.

"Hasta kayıtların hakkında bilgim var. Göz ameliyatın için olmaz dediler ama bizim tedavimiz ile bir haftalık süreçte görebileceksin." dedi Ahmet Bey. 

Derin bir nefes verdim ve "Bunun gerçekleşmesi için eğitim alacağım ve anca eğitimim tamamlanınca tedavi göreceğim." dedim. 

"Evet, öyle." dedi Ahmet Bey. 

"Zaman kaybetmeden eğitime başlayalım öyleyse." dedim. 

"Hevesli olduğunu biliyorum ama öncelikle güvenlik kodu ve birkaç test yaptırman gerekiyor. Sonrasında Tuna ile bir eğitim programı ayarlayabilirsiniz." dedi Ahmet Bey. 

"Tuna'nın işi bitmemiş miydi?" diye sordum şaşkınlıkla. 

"Hayır, eğitim sürecinde seni çalıştıracak kişi o. Ne zaman tedavin son bulur, o zaman bu tim ile iş bitiyor ve babanın olduğu time geçiş yaparsın." dedi Ahmet Bey. 

"Anladım." diye mırıldandım. 

"Gidelim mi?" diye soran Tuna'ya "Gidelim." dedim ve ayağa kalktım. 

Beraber odadan çıkınca "Bir senden kurtulamadım." dedim. 

"Bende seni seviyorum." deyince suratımı buruşturdum.