Kör Duygular

Görüşmek

Göğsümü sarmalayan iki şerit, parmak uçlarıma bağlı metal cihazlar ve kolumda bir tansiyon aleti ile rahat bir sandalyeye oturuyordum.

Bunlar da bir kutuya bağlı. Bilgisayara verileri aktarıyor.

"Adını ve soyadını söyler misin?" diye sordu adam.

"Sedef Ziyagil." dedim.

Dışarıda bir gürültü kopunca merakla neler olduğunu duymaya çalışıyordum.

Odanın kapısı açıldı ve babam "Kızımla görüşmek istiyorum." dedi.

Az önce adımı soran adam "Şu an sorgudayız." dedi.

"Konuşmamız için bana beş dakika verme zorunluğundasınız." dedi babam.

"Dışarıda bekliyorum." diyen adam ile babam "Tamam." dedi.

Kapının kapanma sesi gelince babam "Yalan makinesini şimdilik kapattım. Sana yardımcı olacak birkaç bilgi söylemeye geldim." dedi.

"Bizi duymazlar mı?" diye sordum.

"Şu an ses geçirmez bir odadasın." deyince derin bir nefes verdim.

"Testi geçmek için tüm test süresince üzgün olmak, korkmak ve kafa karıştırmaktır. Bunun sebebi iç kargaşaya rağmen sakin ve kontrol altında görünmektir." dedi.

"Anladım." diye mırıldandım.

Babam "İkinci olarak sorulara hemen cevap verme. Önce sorunun konunun dışında mı, konu ile alakalı mı ya da teşhis amaçlı bir soru olup olmadığını kararlaştır." dedi.

"Kontrol için sorulan sorularda nefesini hızlandır, düşür ama konu ile ilgili olan sorularda normal bir şekilde nefes alıp ver ve hiçbir şekilde mizahi bir cevap verme. Her zaman kendinden emin olarak cevap ver." dedi.

"Tamam." dedim.

"Olabildiğince evet ya da hayır diye cevap ver. Uzun cevaplar yanlışa düşmene sebep olabilir." deyince "Tamam." dedim.

"Son olarak seni yalan söylemekle suçlayacaklardır. Sakın moralini bozma. Hatta bu senin için bir fırsat. Yalan söylemekle suçlanmaktan üzgün ve rahatsız görün." dedi.

"Tamam. Tuna nasıl?" diye sordum.

"Tuna iyi. Sen onu düşünme." dedi ve yanağımdan öptü.

Babamın bu hareketine tebessüm ederken kapı açıldı ve adam "Beş dakika doldu." dedi.