Kör Duygular

Görüyor

Gözlerimi açtığımda etrafı görünce çığlık attım.

"Sedef, iyi misin?" diye soran Sinan'a "Görüyorum." dedim.

"Bu kaç?" diye sorarak iki yapan Zülal'e "On yedi." dedim.

"Oha görüyor!" diye bağıran Zülal ile gülerek odanın geri kalanına baktım.

"Güzeller güzelim." diyen babama "Geldi mi?" diye sordum.

"Geldi ama narkozluydun." diye cevap almam ile yatakta doğruldum ve "Yanına gideceğim." dedim.

"Daha yeni ameliyattan çıktın. Nereye?" diye sordu Selçuk.

"Onu görmeye." dedim.

"Kızım bir dur. Daha kontroller yapılmalı." diyen babama ofladım.

Kapı tıktıklanınca istemeyerek "Gel." dedim.

İçeri bir adam girdi ve "Kendini nasıl hissediyorsun?" diye sordu. Bu Ahmet Bey'in sesiydi.

"İyiyim." dedim.

"Görüşünü bana on üzerinden puanlar mısın?" diye sorunca "On." dedim.

Elindeki gözlük kutusunu bana verdi ve "Bu hafta göz ağrısını çekebilirsin. Bunu önlemek amaçlı bu gözlüğü kullanmanı istiyorum." dedi.

Gözlük kutusunu aldım ve kutuyu açıp içindeki yuvarlak çerçeveli gözlüğü giydim.

"Tuna'nın yanına gidebilir miyim?" diye sordum.

"Evet." diyen Ahmet Bey ile yataktan fırladım ve ayakkabılarımı üstün körü giydim.

"Önce üstünü değiştirsen fena olmaz." dedi Zülal.

Üstüme baktım ve "Haklısınız." dedim.

"Gel seni odaya götüreyim." diyen Selçuk ile "Artık görebiliyorum. Kendim de gidebilirim." dedim.

"O zaman eşlik edebilir miyim?" diye sorunca "He bak bu olur." dedim.

Selçuk bu dediğime tebessüm edince "Gerçekten suratın bebeksiymiş." dedim.

"Sağ ol." deyince "Rica ederim." dedim ve odadan çıktım.

Teşkilata dikkatlice bakarken her şey çok değişik geliyordu.

Odaya geldiğimizde iki yıldır yaşadığım yere baktım. İlk gün Tuna'nın belimden tutup odayı gezdirdiği gün dün gibi aklımda.

Dolabı açtım ve içinden gri eşofman ve gri tişört alıp banyoya geçtim.

Aynada kendime baktığımda çok garip hissettim. Hakkımı da yemeyeyim taş gibi hatunum.

"Sedef bende seninle geleyim mi?" diye soran Selçuk'a "Gelebilirsin. Hem giderken canım sıkılmaz." dedim.