Kör Duygular

Son Kez

Patronları elindeki silahı yanındaki verdi ve bir bıçak alıp bana yaklaştı.

Tuna'ya "Kararın arkadaşından sonra değişmedi mi?" diye sordu.

Tuna ayağa kalktı, önce tutukladığı adama, sonra bana baktı ve "Değişmedi." dedi.

Adamın bıçağı boynuma yavaşça değerken Tuna "Özür dilerim. İki sene önce seni bu işe sokmamalıydım." dedi.

"Sakın öyle deme. Sen en iyisini yaptın. Seni sevmek, ajan olmak, görebilmek... Eğer bana böyle bir seçenek verilseydi hiç düşünmeden bunları seçerdim. Beni bu işlere karıştırdığın için teşekkür ederim." dedim.

"Sedef, yalan söyleme. Onca sene yaşayabilecekken şimdi ölmeyi mi tercih ediyorsun?" diye sordu Tuna.

"Evet. İnsan eceliyle ölür. Kaderimde şimdi ölmek varsa ölürüm. Sen beni bu işlere karıştırmamış olsaydın şu an farklı bir şekilde ölüyor olurdum." dedim ve derin bir nefes verdim.

Titreyen sesimle "Belki kaza yapardım. Belki de yediğim bir şey boğazımda kalırdı. Onlar yerine burada vatan için ölmek... Onur verici... İyi ki böyle ölüyorum. İyi ki ölmeden önce seni tanıdım, sevdim. İyi ki ajan oldum. İyi ki bir gün bile olsa tekrar görebildim. İyi ki bunları yaşadım." dedim.

Tuna gözünden yaş akarken "Seni çok seviyorum." dedi.

"Bende seni çok seviyorum. İyi ki iki yıl önce bu yaş farkını umursamamışız." dedim.

Tuna acıyla gülümseyince "Acı ile değil. Mutlulukla gül. Ben öldükten sonra da üzülme. Beni çok mutlu ettin. Bana en güzel zamanlarımı yaşattın." dedim.

"O nasıl söz? Sen gidersen bende peşinden gelirim." dedi.

"Bunu yaparsan seni asla affetmem." diyordum ki bir anda bıçağı karnıma sapladı.

Öne doğru eğilirken dizlerimin üstüne düştüm.

Yaralanmasından ötürü neredeyse bilinci kapanacak olan Sinan bile "Sedef!" diye bağırmıştı.

Yere yığılırken Tuna'ya son kez baktım ve gülümsedim.