Kör Duygular

Final

"Hemen geliyorum." diyerek yanımdan ayrılan Tuna'yı takmadım. Şu an tamamen şifreye odaklanmıştım.

Şifrenin çözümlemesine az kalırken daha da hızlandım.

"Arkana bak salak." diye bir şifre çıkınca anlamayarak Sinan'ı aradım.

"Ne oldu?" diye soran Sinan'a "Arkana bak salak, diye bir şifre çıktı. Bunun da altında bir anlam olabilir mi?" diye sordum.

"Aptal." diyerek gülünce "Ne oldu?" diye sordum.

"Arkana bak salak." deyince ayağa kalktım ve arkamı döndüm.

Arkamı döndüğümde önümde diz çökmüş Tuna'yı ve geride durmuş bize bakan Sinan ve Zülal'e baktım.

"Geri zekalı." diye diyen Zülal'i umursamadan Tuna'ya baktım. Elindeki yüzük ile bana bakıyordu.

"Ee." diyen Tuna'ya "Ee." diye cevap verdim.

"Cevap bekliyorum." demesinin üzerine "Soru bekliyorum." dedim.

"Evlen işte benimle." deyince "Hadi ver yüzüğümü." dedim.

Ayağa kalkıp yüzüğü parmağıma takınca "Eyvallah ciğerim. Ben acıktım." dedim.

"Gidip bir yerlerde bir şey yiyelim o zaman." diyen Tuna ile Sinan ve Zülal'e baktım.

"Adamı da kendine benzetmişsin lan. Bu ne odunluk? Evlenme teklifi değil, görev sanki. Oğlum az çift gibi takılın." dedi Zülal.

Ona orta parmak çektim ve "Ne öyle vıcık vıcık canım cicim mi olalım?" mı diye sordum.

"Ben teklifi kabul ettiğine şükrediyorum." dedi Tuna.

Benimle uğraşmak yerine bana yemek alın. Açım ben. Aç, aç. Yüzüğü atarım ha." dedim.

"Gel hadi." dedi Tuna ve elimden tuttu.

Onun bu haline gülerken yürümeye başladım. Tehlike, azim, çalışma ve sevgi üzerine kurulu olan bu hikayemiz en az ömrümüzün sonuna kadar sürecekti.