Part 7 (Z)

3K 212 47
                                    

မနက္ကတည္းကေကာ္ဖီတစ္ခြက္ႏွင့္ပါမုန႔္ေထာပတ္သုတ္ႏွစ္ခ်ပ္သာစားခဲ့ေသာဝမ္းမီးကေန႔လယ္ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါတြင္ တဂြီဂြီေအာ္ကာဆႏၵျပေနပါေတာ့သည္။ ဆရာထြက္သြားၿပီးသည္ႏွင့္ထမင္းခ်ိဳင့္ကိုလက္ကဆြဲလို႔ကန္တင္းေျပးရန္ေျခလွမ္းျပင္လိုက္ရင္း က်န္ႏွစ္ေယာက္ကိုပါေလာေဆာ္လိုက္ရပါေတာ့သည္။

"ျမန္ျမန္လုပ္ပါမိုးရယ္။ ငါဗိုက္ဆာေနၿပီဟ"

ေျပာလည္းေျပာေရွ႕ကဦးေဆာင္ၿပီးခပ္သုတ္သုတ္ထြက္လာခဲ့ေတာ့မွအေျပးလိုက္ပါလာရင္း

"ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ဒီေလာက္အလွ်င္လိုေနတာလည္းမင္းခရယ္"

"ငါမနက္ထဲကေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ပါမုန႔္ႏွစ္ခ်ပ္ပဲစားလာခဲ့ရလို႔ဗိုက္အရမ္းဆာေနၿပီ။ ငါ့ဘာသာအခန္းထဲမွာစားမယ္ဆိုေတာ့လည္း နင္တို႔ကမွမရတာ။ တစ္ခါတစ္ေလေလးမ်ားထမင္းခ်ိဳင့္ေလးဘာေလးထည့္ခဲ့ၾကပါလား"

"အိမ္ထမင္းအိမ္ဟင္းကအၿမဲစားေနရတာေလ။ ေက်ာင္းေရာက္မွစားခ်င္တာေလးစားရတာကို။ ထည့္လာစရာလားေနာ့ရန္ပိုင္ရယ္"

ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကဘယ္ေတာ့မွထမင္းခ်ိဳင့္မကိုင္ခ်င္တဲ့အမ်ိဳးအစားေတြပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကထမင္းစားခ်ိန္ထမင္းပဲစားရမွတင္းတိမ္ႏိုင္သူ။ သူတို႔ကေတာ့ကန္တင္းက သြားရည္စာေလာက္ကိုသာအေကာင္းမွတ္သူေတြ။

ထိုင္ေနက်ဆိုင္ေလးေရာက္ေတာ့လြတ္ရာစားပြဲဝင္ထိုင္လိုက္ၾကၿပီး သူတို႔မွာေနတာကိုေစာင့္မေနေတာ့ဘဲ ထမင္းခ်ိဳင့္ကိုဖြင့္လိုက္ရ၏။ အလတ္စားစတီးသုံးဆင့္ခ်ိဳင့္ေလးတြင္ ထမင္းကႏွစ္ခ်ိဳင့္ႏွင့္ဟင္းကတစ္ခ်ိဳင့္ပါ၏။ ဟင္းခ်ိဳင့္ေလးထဲကပ္ထည့္ထားသည့္ဇြန္းကိုေကာက္ကိုင္ လိုက္ရင္းမွ

"ငါစားႏွင့္ၿပီေနာ္။ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး"

ေျပာလည္းေျပာထမင္းအျဖဴတစ္ဇြန္းကိုအရင္ခပ္စားလိုက္စဥ္

"ဘာဟင္းလဲ"

မိုးကလည္ပင္းေလးရွည္ကာဟင္းခြက္ကိုစပ္စုလာ၏။ ဟင္းခ်ိဳင့္ေလးကိုအသာတိုးေ႐ႊ႕ေပး လိုက္ရင္း

ရင်ခုန်သံအချစ်တေးသွား နှလုံးသားဖြင့်ကြားစေသား ❤Where stories live. Discover now