ရင်ခုန်သံအချစ်တေးသွား နှလုံးသားဖြင့်ကြားစေသား ❤

Part 39 (Z)

ဌက္ကေလးေတြရဲ႕ေအာ္ျမည္သံေလးေတြကအရင္ေန႔ေတြလိုပဲနားထဲသို႔တိုးဝင္လာခ်ိန္ အက်င့္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာမ်က္ဝန္းတို႔ကပြင့္လာပါေတာ့၏။ အိပ္ခ်င္စိတ္မျပယ္ေသးသည့္မ်က္ဝန္းတို႔ကိုခဏတာျပန္လို႔ေမွးမွိတ္ထားလိုက္ၿပီးမွ နံနက္အိပ္ယာႏိုးခ်ိန္တိုင္း႐ြတ္တတ္သည့္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးႏွင့္သရဏဂုံကို႐ြတ္ဖတ္ေနစဥ္ ထူးျခားတဲ့အေနအထားတို႔ေၾကာင့္အသိကလူတြင္ကပ္မိခ်ိန္ တင္းက်ပ္စြာခံစားေနရသည့္အထိအေတြ႕ကိုသတိျပဳလိုက္မိပါေတာ့၏။

ေစာင္ၿခဳံထားသည့္တိုင္ ထိုထက္ေႏြးေထြးတင္းက်ပ္ေနရျခင္းကကိုယ္ခႏၲာတစ္ခုႏွင့္နီးနီးကပ္ကပ္ရွိေနတာကိုသိလိုက္ရပါ​ေတာ့၏။ အေနအထားကိုသတိျပဳလိုက္မိခ်ိန္တကိုယ္လုံးရွိေသြးတို႔ကတဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္လာပါေတာ့သည္။

မလႈပ္သာလႈပ္သာႏွင့္အသာ႐ုန္းၾကည့္လိုက္မိ​ေသာ္လည္းနည္းနည္းကေလးမွေျပာင္းလဲမသြားပါ။ ခါးတြင္ရစ္ပတ္ထားေသာလက္တစ္ဖက္ကခိုင္ၿမဲလွသလို ေပါင္ေပၚေရာက္ေနေသာေျခအစုံေၾကာင့္ အဖိခံထားရေသာေျခေထာက္ေတြကထုံသည့္ဘက္ကိုေတာင္ေရာက္ေနရပါေတာ့၏။

ေစာေစာစီးစီးအ႐ိုင္းဆန္စြာခုန္ေပါက္လာတဲ့ႏွလုံးခုန္သံကို အနီးဆုံးမွာရွိေနသူၾကားသြားမွာေတာင္စိုးမိပါေတာ့၏။ စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ၿပီးမွ ပထမဆုံးခါးေပၚ​ေရာက္​ေန​ေသာလက္ကိုအသာမလို႔ေဘးကိုဖယ္ခ်လိုက္ရ၏။

တုတ္တုတ္မလႈပ္တဲ့အေနာက္ကလူေၾကာင့္လက္ကိုေအာက္သို႔ဆုန္ဆင္းလိုက္ၿပီးမွ ေတာင့္တင္းလွတဲ့ေျခတစ္ဖက္ကိုလည္းတျဖည္းျဖည္းခ်င္းတြန္းခ်လိုက္ခ်ိန္ ႏိုးသြားမွာစိုးလြန္းလို႔အသက္ေတာင္ျပင္းျပင္းမရႉရဲတဲ့ဘဝပါ။

ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားမႈေတြလြတ္ကင္းသြားခ်ိန္အထိ အသက္ရႉသံမွန္မွန္ႏွင့္အိပ္ေမာက်ေနစဲျဖစ္ေသာေဂၚဇီလာေပါက္စရဲ႕အေျခအေနကိုသိလိုက္ရမွ သက္ျပင္းေမာကိုခ်လိုက္ရပါေတာ့သည္။

အျပင္တြင္ေနေရာင္ေတာင္မျမင္ရေသးပါ၊ ျပတင္းေပါက္ကတစ္ဆင့္ဝင္လာတဲ့ေလထုေအးေအးကနဖူးစပ္ကေခြၽးစတို႔ကိုတိုးတိုက္လို႔သြား၏။