ရင်ခုန်သံအချစ်တေးသွား နှလုံးသားဖြင့်ကြားစေသား ❤

Part 57 (Z)

2010 (August)

အခ်ိန္စက္ဝန္းတို႔ကပုံမွန္လည္ပတ္ေနရင္းလေပါင္းမ်ားစြာအလီလီေျပာင္းလို႔ကုန္ဆုံးခဲ့ပါေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦးၾကားကခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကေတာ့သစ္လြင္လတ္ဆတ္ေနစဲျဖစ္ေနခဲ့၏။

သမာ႐ိုးက်အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြလိုလူသိရွင္ၾကားေဖာ္ျပခြင့္မရခဲ့ေပမယ့္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားပါေသာသံေယာဇဥ္လြန္းႀကိဳးကေလးေတြဟာခိုင္ၿမဲလြန္းေနျပန္ေတာ့မယိုင္မလဲႏွင့္တင္းတင္းရစ္ေႏွာင္လို႔ထားၾက၏။

မိသားစုႏွစ္စုတြင္ေတာ့အင္မတန္ခ်စ္ၾကသည့္ မတဲ့အတူေနညီအစ္ကိုႏွစ္ဦးအျဖစ္တည္ရွိေနခဲ့ျခင္းမွာလည္းေနသားက်ေနခဲ့ၾက၏။ အခုဆိုလွ်င္စစ္ကအလုပ္သင္ဆရာဝန္ကေလးအျဖစ္လုပ္ငန္းခြင္ေတာင္ဝင္ေနရပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ႏွင့္စီးပြားေရးကိုလည္းဦးေဆာင္လုပ္ေနခဲ့ရေတာ့ ေတြ႕ခ်ိန္ေတြဟာလည္းပို၍ပို၍ရွားပါးလာပါေတာ့သည္။

အခုအခ်ိန္မွာေတာ့အလုပ္သင္ဆရာဝန္ကေလးအတြက္မနက္အေစာထလို႔ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးျပင္ေပးရတဲ့အလုပ္ကေလးကလည္းပိုလာပါေတာ့သည္။ မနက္ပိုင္းႏွင့္ညပိုင္းေလာက္သာေတြ႕ခ်ိန္ရွိခဲ့ၾကသလို စစ္ Night Duty က်ေသာရက္တို႔တြင္ေတာ့ေတြ႕ခ်ိန္ကမရွိသေလာက္ျဖစ္ခဲ့ရျပန္၏။

ဘယ္လိုအေျခအေနပဲေရာက္ေရာက္ခ်စ္ျခင္းတရားတို႔ကေတာ့မေျပာင္းလဲခဲ့ပါဘူး။ စစ္ေျပာဖူးခဲ့သလိုေပါ့၊ ငါတို႔ေတြရဲ႕အခ်စ္ကကြၽန္းပင္လိုပါပဲတဲ့၊ သက္တမ္းရင့္လာေလပိုၿပီးမာေၾကာလာေလျဖစ္သလို တန္ဖိုးကလည္းပိုပိုျမင့္သြားတတ္တာမ်ိဳးပါတဲ့ေလ။

************************

"ညီ ႏိုးလာၿပီလား"

"အင္း"

မ်က္လုံးကိုျပန္မွိတ္ထားၿပီးလက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန႔္ေပးလိုက္မိေတာ့ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာသည့္ကိုယ္သင္းရနံ႔ကေလးကေရခ်ိဳးဆပ္ျပာအနံ႔ကေလးေရာယွက္ၿပီးလတ္ဆတ္လြန္း၏။ ဆံပင္ေတြအေပၚဖိကပ္နမ္းရႈိက္လိုက္ရင္းအားရပါးရညႇစ္လိုက္မိေတာ့က်ိတ္လို႔ရယ္ေမာ၏။