ရင်ခုန်သံအချစ်တေးသွား နှလုံးသားဖြင့်ကြားစေသား ❤

Part 14 (Z)

နံရံမွာကပ္ထားတဲ့ Bell ေလးကိုႏွိပ္ရန္လက္႐ြယ္လိုက္စဥ္ အခန္းထဲကေနက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္စကားေျပာဆိုသံေတြေၾကာင့္ခဏတာၿငိမ္သက္လို႔ ေရာက္ရာအရပ္ကိုျပန္သုံးသပ္လိုက္ရ၏။ စစ္မင္းခေျပာျပဖူးေသာတိုက္၏ ၇လႊာညာဘက္အခန္းဆိုတာလည္းမွန္သားပဲ။ အျပင္မွာဖ႐ိုဖရဲေတြ႕ေနရတဲ့ငါးရံထက္မနည္းေသာဖိနပ္မ်ားေၾကာင့္ အခန္းမ်ားမွားေလသလားႏွင့္တစ္ဖက္အခန္းကိုလွည့္ၾကည့္မိခ်ိန္ ထိုအခန္းထဲကအခ်ိန္ကိုက္ထြက္လာ​ေသာမိန္းကေလးႏွစ္ဦးကိုေတြ႕လိုက္ရျပန္၏။

မ်က္ႏွာစိမ္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ရယ္လား ဒါမွမဟုတ္ကြၽန္ေတာ့္ဝတ္စားထားပုံေၾကာင့္လားရယ္မသိ လူကိုေျခဆုံးေခါင္းဆုံးေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ရင္း ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းကာသြား၏။ အခန္းBell ကိုႏွိပ္လိုက္မိစဥ္ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုဖ်တ္ကနဲပြင့္လာၿပီး စြပ္က်ယ္ႏွင့္ေဘာင္းဘီတိုတိုကိုဖ႐ိုဖရဲဝတ္ဆင္ထားေသာအမ်ိဳးသားတစ္ဦးကိုေတြ႕လိုက္ရ၏။

"ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔လဲဗ်"

"ကိုစစ္မင္းခနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ"

"ဪ ရွိပါတယ္ ဝင္ပါ"

ေျပာရင္းတံခါးႏွစ္ခ်ပ္လုံးကိုဖြင့္ေပးလာေတာ့မွ ဖိနပ္ကိုေဘးတြင္ကပ္ခြၽတ္လိုက္ရင္းတိုက္ခန္းအတြင္းဝင္လိုက္ခ်ိန္ ဧည့္ခန္းေပါက္စေလးထဲတြင္စုထိုင္ေနေသာ အမ်ိဳးသားတစ္စုကိုေတြ႕လိုက္ရ၏။ စားပြဲထက္တြင္အရက္တစ္ပုလင္းႏွင့္ဘီယာပုလင္းအခ်ိဳ႕၊ ေဖာ့ဘူးမ်ားထဲတြင္ေတာ့အကင္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္နီရဲရဲအသုပ္မ်ား။

"အ​ေနာက္ထဲဝင္သြားလိုက္ပါ၊ မီးဖိုထဲမွာထမင္းစားေနတယ္ထင္တယ္"

တံခါးဖြင့္ေပးလာသူကပဲအိမ္အတြင္းဘက္ဆီလက္ညႇိဳးထိုးလို႔ေနရာတြင္​ျပန္ဝင္ထိုင္ရင္း ေျပာလက္စစကားတို႔ကိုအားေပါင္အာရင္းသန္သန္ေျပာဆိုေနျပန္ေတာ့ သူၫႊန္ျပရာအတြင္းခန္းထဲသို႔သာဝင္ခဲ့လိုက္ရေတာ့၏။ ၁၅ေပ၊ ေပ ၅၀ ခန႔္သာက်ယ္ေသာတိုက္ခန္းထဲတြင္ အိမ္ေရွ႕ဘက္ဧည့္ခန္းေနရာေလးကိုကန႔္ထားၿပီး အတြင္းခန္းကေဟာပုံစံျဖစ္၏။ စီကာထားေသာသံကုတင္ ၃ လုံးတြင္ အတြင္းဘက္က်က်ေနရာေလးမွာရွိေန​ေသာ ရွင္းလင္းေနတဲ့ကုတင္ေလးက စစ္မင္းခေနတဲ့ေနရာေလးဆိုတာကိုစိတ္တြင္အလိုလိုသိလိုက္ပါ၏။ ကုတင္ေဘးတြင္စားပြဲငယ္တစ္လုံးႏွင့္ပလပ္စတစ္ထိုင္ခုံတစ္လုံးရွိ၏။ စားပြဲေပၚတြင္ေတာ့ စာအုပ္မ်ားကိုစီစီရီရီထပ္ကာထား၏။