ရင်ခုန်သံအချစ်တေးသွား နှလုံးသားဖြင့်ကြားစေသား ❤

Part 36 (Z)

ညကျပန္လာစဥ္အရိပ္​အေယာင္ေတာင္မျမင္​ေတြ႕ခဲ့ရ​ေသာေမေမက မနက္စာစားခ်ိန္တြင္ေတာ့မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခုံတြင္ထိုင္လို႔မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းႏွင့္စိုက္ၾကည့္ေန​​ပါ၏။ ခန္႔က​ေတာ့မသိဟန္ေဆာင္လွ်က္အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲကိုသာငုံ႔စားေနလိုက္၏။

အစားစားခ်ိန္တြင္စကားမဆိုတတ္တဲ့ေမေမ့အက်င့္ကိုသိေနေတာ့ခပ္သြက္သြက္စားၿပီးအေပၚထပ္အျမန္လစ္ရန္ဟန္ျပင္တဲ့ေျခလွမ္းတို႔ဟာ အေနာက္ကေနခပ္တင္းတင္းေခၚလိုက္တဲ့ေမေမ့အသံေၾကာင့္ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္လန႔္သြားရ၏။

"ကိုခန႔္သူရႏိုင္"

လွည့္လို႔ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲထိုင္လို႔သတင္းစာဖတ္ေနသည့္ေဖေဖထိုင္ေနရာဆိုဖာဆီေလွ်ာက္သြားေနတာျမင္ခ်ိန္ သက္ျပင္းကိုခ်လို႔အေနာက္က​ေနလိုက္ခဲ့ရပါေတာ့သည္။

"ညကဘယ္အခ်ိန္မွအိမ္ျပန္ေရာက္သလဲ"

သိလွ်က္သားႏွင့္ေမးသည့္ေမးခြန္းကအခ်ိန္ကိုသိခ်င္တယ္ဆိုတာထက္ မင္းဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာတာကိုမင္းသိတယ္ေနာ္ဆိုသည့္သတိေပးလိုျခင္းသာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

"၉ နာရီခြဲ"

"ဒါအမ်ိဳးေကာင္းသားေတြအျပင္မွာရွိသင့္တဲ့အခ်ိန္လား"

ေမေမ့စကားၾကားေတာ့ေဖေဖကသတင္းစာကိုလက္ကခ်ၿပီးစာၾကည့္မ်က္မွန္ကိုခြၽတ္လို႔ရွပ္အက်ႌတြင္ခ်ိတ္လိုက္၏။ ထိုစကားကို​ေတာ့ေဖေဖမႀကိဳက္သည့္ပုံျဖစ္သြားေပမယ့္ မႀကိဳက္ဘူးရယ္လို႔လည္းဝင္ေျပာမလာပါ။

မိန္းမကိုတုန္ေနေအာင္ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ထိုခ်စ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ေၾကာက္သည္ဘက္လုံးလုံးပါသြားသည့္ေဖေဖက ေမေမ့စကားေတြကိုလြန္ဆန္ခဲ့သည္မ်ိဳးလည္းမရွိခဲ့ပါ။ ဒါေတြေၾကာင့္လည္းေဒၚဧကရီႏွင္း၏ဩဇာအာဏာကဒီအိမ္တြင္လုံးလုံးတည္ေနရသည့္အေျခအေနျဖစ္ခဲ့ရျခင္းပါပဲ။

"ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ည ၉ နာရီ ၁၀ နာရီအခ်ိန္ေလာက္ကအဲ့ေလာက္အထိသေဘာသက္ေရာက္ႏိုင္လို႔လားေမေမ၊ သားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔တစ္ခါတစ္ေလသြားေတြ႕တာမ်ိဳးပါ၊ သူမ်ားေတြလို Club သြားတာလည္းမဟုတ္ပါဘူး"