ရင်ခုန်သံအချစ်တေးသွား နှလုံးသားဖြင့်ကြားစေသား ❤

Part 61 (Z)

2 November 2010

တစ္ခန္းလုံးတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေပမယ့္ရင္ထဲတြင္ေတာ့ေဆာက္တည္ရာမရျပင္းစြာတုန္လႈပ္ေနမိ၏။ ဖုန္းေတြေခၚေပမယ့္မကိုင္ေတာ့ပိုလို႔ေတာင္ပူပန္ေနရပါေတာ့သည္။

လိုက္မလာနဲ႔ေနာ္ ျပန္လာခဲ့မယ္လို႔အထပ္ထပ္ေျပာသြားေသာစကားေတြေၾကာင့္ထိုင္မရထမရႏွင့္လူလည္းေယာက္ယက္ခတ္လို႔ေနရ၏။

မေန႔ကရွင္မင္းခတို႔လင္မယားလာေခၚသည့္ကားႏွင့္ေမွာ္ဘီျပန္သြားရတဲ့စစ္ကညလည္းျပန္မလာႏိုင္ခဲ့ပါ၊ အခုမနက္တစ္ပိုင္းကုန္လို႔ေန႔လည္ ၁ ခ်က္တီးေရာက္သည့္အထိဖုန္းကေလးေတာင္ဆက္မလာျပန္ေတာ့လူလည္း႐ူးခ်င္ေနရပါေတာ့သည္။

မေန႔ကစစ္ေမွာ္ဘီထြက္သြားၿပီးသိပ္မၾကာပါ တိုက္ခန္းကိုဒယ္ဒီႏွင့္ကိုကိုေရာက္လာပါေတာ့သည္။ ထိုအခါမွကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ပက္သက္ျခင္းကိုဒယ္ဒီသိသြားၿပီမွန္းသိလိုက္ရပါေတာ့၏။ ဘယ္တုန္းကတည္းကလူလႊတ္စုံစမ္းခိုင္းထားခဲ့သလဲမသိသည့္ဒယ္ဒီ့လက္ထဲတြင္ပါလာေသာသက္ေသေတြေၾကာင့္ျငင္းလို႔လည္းမရႏိုင္ခဲ့ပါ။

လူေရွ႕တြင္ဆင္ျခင္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ဒယ္ဒီတို႔ကြန္ဒိုေျမေအာက္ကားပါကင္ႏွင့္ကြၽန္ေတာ္တို႔ကားပါကင္မွာအမွတ္တမဲ့စိတ္လြတ္ကိုယ္လႊတ္ဖက္နမ္းမိတဲ့ပုံေတြႏွင့္ ဘယ္ကဘယ္လို႐ိုက္မွန္းမသိေသာ Penthouse ေပၚကပုံေတြကလြန္လြန္ၾကဴးၾကဴးပုံေတြမဟုတ္သည့္တိုင္ ႐ိုး႐ိုးသားသားပါလို႔လည္းမျငင္းဆိုႏိုင္ခဲ့ပါ။

နာရီအေတာ္ၾကာဆူညံပြက္ေလာ႐ိုက္ၿပီးမွလက္ေလ်ာ့ၿပီးျပန္သြားတဲ့သားအဖကေတာ့ ဆုံးခန္းတိုင္လက္ေလ်ာ့သြားတာမဟုတ္မွန္းလည္းသိေနခဲ့ပါသည္။ ဦးေလးႏွင့္လည္းသြားေတြ႕ၿပီးသြားၿပီလို႔ေျပာလာေသာစကားကိုၾကားမွ မနက္ကအေဖေနမေကာင္းဘူးလို႔ေျပာၿပီးလာေခၚသြားျခင္းအေၾကာင္းရင္းကိုသိလိုက္ရပါေတာ့သည္။

စာေမးပြဲၿပီးေနာက္တစ္ရက္တြင္ႏွစ္ဖက္လုံးကိုအစီအစဥ္ခ်လို႔​ေျပာလာတဲ့ပုံစံေတြကႀကိဳတင္သိထားလို႔သာျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ ဒီလိုႏွင့္တစ္ညလုံးတလူးလူးတလြန႔္လြန႔္ႏွင့္ကမာၻပ်က္ေနရင္း အခုလိုခံစားေနရတာကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္မွန္းလည္းသိေနျပန္ေတာ့အိပ္လို႔လည္းမေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။