ရင်ခုန်သံအချစ်တေးသွား နှလုံးသားဖြင့်ကြားစေသား ❤

Part 72 (Z)

Nyi Minn Thwin

ဒီတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ႏွစ္ဖက္​ေသာမိဘ​မ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္ရာလူႏွစ္ဦးသာရွိေနသည့္ဧည့္ခန္းထဲတြင္စကားသံတို႔ကတိတ္ဆိတ္လို႔ေန၏။ လက္ကေက်ာက္ပတ္တီးကိုလွမ္းၾကည့္ၿပီးစိုးရိမ္မ်က္ဝန္းတို႔ႏွင့္ၾက​ျဖစ္​ေနေသာဟန္နီ႔ကိုစူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္ၿပီး အသံတိတ္ႏွင့္က်ိန္ဆဲလို႔ေနမိပါေတာ့သည္။

ဒီရက္ထဲတြင္ဒယ္ဒီတို႔တိုက္ခန္းမွာပဲေနၿပီးလက္လွမ္းမီသေလာက္စုံစမ္းခဲ့ေပမယ့္ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကလည္းအစအနကေလးေတာင္မေတြ႕ခဲ့ရပါ။

ခန႔္သူရႏိုင္ကိုလည္းဆက္သြယ္လို႔မရခဲ့သလို ဟန္နီႏွင့္လည္းေတြခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။ တင္းမာေနေသာအေျခအေနၾကားတြင္ကိုကို႔ကိုသြားေတြ႕ခဲ့စဥ္က ထင္သည့္အတိုင္းမေရမရာေသာစကားတို႔ႏွင့္သာေခ်ာင္ပိတ္မိခဲ့ရ​ျပန္၏။

စစ္ႏွင့္လားဆိုသည့္အေတြးတို႔ေၾကာင့္ စိတ္ကိုဒုံးဒုံးခ်လို႔ယေန႔တြင္ဒယ္ဒီေခၚေဆာင္ရာကိုလိုက္ခဲ့ရေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိေတာ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးကိုလႊတ္မခ်ႏိုင္ေသးျပန္ပါ။

ဟန္နီ႔ကိုေတြ႕ၿပီးႏွစ္ဦးထဲစကားသီးသန္႔ေျပာခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ တည္တင္းမာေက်ာေနေသာမ်က္ႏွာထားႏွင့္ဟန္နီ႔ဖခင္၊ စိတ္ရႈတ္ေထြးေနေသာမ်က္ႏွာေပးႏွင့္ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ကေလးထိုင္ေနေသာဟန္နီ႔မိခင္တို႔ကိုအျမင္ စိတ္တို႔ကလည္းေနာက္က်ိေနရပါေတာ့သည္။

စားပြဲေပၚတြင္တည္ခင္းဧည့္ခံထားသည့္အစားအေသာက္ေတြကိုလည္းတစ္ေယာက္မွတို႔ထိျခင္းမရွိခဲ့ၾကသလို အိမ္ရွင္အေနႏွင့္လည္းစကားေတြ႐ႊန္း႐ႊန္းမေဝႏိုင္ၾကသည့္အေျခအေနတြင္ေဒါသစိတ္တို႔ကိုခ်ဳပ္ထိန္းလို႔သာဟန္နီ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနမိပါေတာ့သည္။

ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးေသာအၾကည့္တို႔ႏွင့္မ်က္ရည္ဝိုင္းေနေသာမ်က္ဝန္းတို႔ကိုအ​ျမင္နည္းနည္းကေလးမွေတာင္သနားငဲ့ညႇာလိုစိတ္ေပၚမလာခဲ့ပါဘူး။

ဒါဟာအဆုံးသတ္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနရတဲ့အခ်ိန္ ခ်စ္တဲ့သူကိုသာေတြ႕ျမင္ခ်င္လို႔ေသာႏွလုံးကလည္းပူေဆြးေသာကေရာက္လို႔ေနရပါေတာ့သည္။ စစ္ဘယ္ၿမိဳ႕မွာရွိေနသလဲဆိုသည့္သတင္းကလည္းအစအနေတာင္မရခဲ့ေသးပါ။