Red me van de plekken waar ik thuishoor

8.3/Begrip~

8

Begrip

De ochtend in het Torbanovische paleis die volgde op de nogal hectische dag, verliep behoorlijk gehaast.

Enkele uren voordat Isadora en Frederika gewekt werden, die beiden nog steeds in één bed lagen, was het bericht dat er onrust heerste in de stad die vlak bij het Koninklijk paleis van Torbanovi lag bij de Adviseurs binnengekomen. Niet veel later werden beide Koninklijke families wakker gemaakt en in kleren geholpen.

Isadora rende door de slaapkamer heen, in haar simpele jurk voor de dag, op zoek naar haar sokken en slaapmaskertje. Jirina hielp haar met het inpakken van haar koffers, net zoals Phine Frederika hielp.

De gehele ochtend lang had Isadora al een vage glimlach op haar gezicht staan, die af en toe wegviel en af en toe versterkte maar altijd te zien was. Zowaar had ze zich beter gevoeld toen ze vanochtend ontwaakte. Ze voelde zich lichter, opgeluchter. Het gesprek met Frederika had zeker diens (onverwachte) vruchten afgeworpen.

Op dit moment pakten de vier meiden de laatste spullen in en deden ze een poging tot het sluiten van de koffers, wat om een of andere reden nooit zo goed wilde lukken als de keer dat ze voor de heenreis werden ingepakt. Met behulp van een halfslachtige oerkreet van Jirina, wat een paar opgetrokken wenkbrauwen op de gang opleverde, ging de laatste koffer van Isadora eindelijk dicht, waarna de meiden luid moesten lachen.

Vervolgens moesten ze zich haasten naar de grauwe gang van binnenkomst, waar enkele andere familieleden en Prinsen en Prinsessen al op hen stonden te wachten. Ze waren nog niet goed genoeg op de hoogte van het nieuws om te weten waarom ze zo snel uit de veren hadden gemoeten deze ochtend en dus keken ze enigszins verbaasd, met de slaap nog in de ogen, om zich heen naar de aanwezigen.

Toen de anderen ook naar de kleine hal en de twee trappen voor de lange gang kwamen en er werd uitgelegd dat er een paar rellen in de bijgelegen stad gaande waren vanwege het feit dat de Erzanovische Koninklijke familie in Torbanovi overnacht had en dat de stad hierdoor niet langer veilig was, kwamen vele wachters de Erzanovische familie tegemoet.

Erzanovi en Torbanovi gaven elkaar een vluchtig afscheid en zeiden dat het vervelend was dat dit op dergelijke manier ten einde moest lopen. De enige twee gedachten die in Isadora opkwamen, waren dat deze vier wereldheersers daar zélf iets aan konden veranderen én dat ze op iedere manier oogcontact met Lazlo zou gaan vermijden, waar ze tamelijk goed in slaagde. Ze moesten een buiging maken voor de andere familie en hoefden gelukkig niet iedereen langs om een buiging te maken of om een handgroet te doen, wat ooit ook weleens voorgekomen was en wat ze verschrikkelijk had gevonden.

Toen de wereldleiders klaar waren met klagen over júíst dat ene probleem waarover ze de hele gistermiddag en een deel van de avond vergaderd hadden (Isadora had opgepikt dat ze niet veel verder waren gekomen dan waar ze al stonden, dus achteraf gezien was deze hele gelegenheid nutteloos geweest), leidden de wachters hen door de gang en de twee poorten naar buiten. Dit tafereel trok de aandacht, maar door slechts enkele wachters te worden vergezeld was momenteel te riskant. Wapens, geweld en scheldwoorden leken tegenwoordig alledaags gebruikte middelen te zijn onder de burgers, zoals men tuingereedschap gebruikte voor het vele onkruid dat begon te woekeren.

Zoals verwacht stonden er enkele mensen op straat, die met zogenaamd zekere passen en een zekere houding op de wachters en de familie af kwamen. Zoals verwacht hielden de wachters hen met een stoïcijns gezicht tegen, terwijl een paar lakeien de deuren van de koetsen openhielden. Omdat iedereen vlug naar binnen stapte, ging de volgorde van de passagiers in elke koets verloren en kwam Isadora bij Valerian en Amadeo te zitten.