Red me van de plekken waar ik thuishoor

9.6/Vriendschap~

9

Vriendschap

Jirina deed haar zwarte jasje uit en legde dat op het gras bij de muur van het paleis. Hoewel de temperaturen aan het dalen waren, kon ze zich op deze manier beter bewegen. 'Jij bent wel gretig, hè?'

'Plaag me nou niet – je weet hoe graag ik dit wil,' zei Isadora. Ze kon de blos op haar konen jammer genoeg niet voorkomen. Al liet die wel zien hoe graag ze dit wilde en hoeveel waarde ze eraan hechtte.

'Goed, goed, sorry – ik weet nog niet helemaal waar ik moet beginnen, als ik eerlijk ben.'

'Waar begon jijzelf op de opleiding?'

'Gadverdamme, daar wil ik helemaal niet aan terugdenken,' mompelde Jirina, maar dat deed ze toch.

Ze haalde langzaam maar zeker de vele herinneringen aan de wachtersopleiding naar boven, en direct schoten enkele beelden door haar hoofd van generaals die bevelen toeriepen, urenlang oefenen op velden en slapen in te rumoerige slaapzalen. Maar ze groef dieper en kwam bij het begin van het gedoe. Eng had ze dit toentertijd niet gevonden, maar toen de mensen tegen wie zij begon op te kijken en wie zij als haar voorbeeld begon te beschouwen tegen haar schreeuwden dat ze beter haar best moest doen en dat ze dit nooit zou halen als ze op deze manier doorging, was de angst toch omhooggekomen.

In het prille begin moest ze echter vooral een paar conditie-oefeningen doen om sterker te worden en meer aan te kunnen, maar daar zat Isadora waarschijnlijk niet op te wachten, dacht Jirina bij zichzelf. Ze besloot enkele simpele technieken door te nemen in deze eerste les.

'Nou, als ik eerlijk ben, moest ik eerst tamelijk veel conditie-oefeningen doen in de opleiding,' zei ze uiteindelijk, 'maar daar zal ik je maar niet mee opzadelen.'

Isadora schudde lachend haar hoofd. 'Ik word helemaal gek van dat soort oefeningen – ik dans en rijd al genoeg.'

'Máár... ik heb óók een aantal technieken die ik je kan leren. Zelfverdedigingstechnieken. Wat zeg je daarvan?'

'Dat klinkt véél beter. Prima. Doe wat je moet doen.'

Jirina knikte afwezig, terwijl ze nadacht over welke oefening ze het best als eerste kon uitleggen – ze had inmiddels zo veel technieken onder de knie, dat ze moest zoeken naar een die uit te oefenen was voor een dansende Prinses, die nuttig was voor haar. 'Oké, kom eens hier – ik heb er een, denk ik. Ik wil je als eerste een techniek leren die je kunt gebruiken als iemand recht voor je staat en jou dreigt vast te grijpen. Daarna oefenen we bewegingen die je kunt uitvoeren wanneer iemand je vastheeft, denk ik – dat kan natuurlijk op allerlei verschillende manieren.' Ze lachte met een zogenaamd gemene ondertoon. 'Dat wordt lachen.'

'O, nee... ik word het slachtoffer, is het niet?' Isadora staarde Jirina aan.

'Jazeker. Maar als je het eenmaal onder de knie hebt, dan wil ik die ook best eens spelen. Soms. Misschien. Moet ik nog over nadenken.'

'Jirinaaa...'

'Kom nou maar hier, Prinses. Ik zal het je leren.'

En ze leerde het haar inderdaad. Isadora werkte zich in het zweet, en in de frustratie zo nu en dan, maar er werd gelukkig ook erg veel gelachen. Een heel uur later had de Prinses drie technieken onder de knie en voelde ze zich moe maar voldaan, zeer voldaan. Als er iemand – iemand van die vreemde groep bijvoorbeeld – voor haar zou staan, als iemand haar vasthield, wist ze wat ze moest doen. Ze had nog heel veel technieken en bewegingen te leren – men kon haar op allerlei verschillende manieren aanvallen en vasthouden – maar ze was niet meer volledig machteloos.