Kapı dikkatle açıldı ve uzun masanın etrafında toplanmış her zamankinden sessiz insanların bakışları anında yeni gelenleri görmek için o yöne çevrildi.
Gelen kişiler simsiyah yüksek yakalı cübbesi içinde, yağlı saçları ve soluk teni ile tıpkı bir Dracula'ya benzeyen Severus Snape ve onun hemen bir adım gerisinde, saçları özenle geriye doğru taranmış, şık çizgili- siyah cübbesi ile Corban Yaxley idi. İkisi de önce gözlerinin karanlığa alışmasına beklediler, sonra bakışları otomatik olarak masanın üstünde sanki görünmez bir iple asılmış gibi sarkan ve olduğu yerde yavaşça dönen bilinçsiz kadın figürüne kaydı.
Ancak ikisi de bununla pek ilgilenmediler ve bir kez daha figürle ilgilenen tek kişi tam altındaki sandalyede oturan genç Draco Malfoy oldu. O da yüzündeki ifadeye bakılırsa sanki görünmez bir güç tarafından bakmaya zorlanıyormuş gibiydi.
" Yaxley, Snape! " birden bire çıkan ses genç adam ürküttü ve onu tıpkı yanında oturan annesinin öteki tarafındaki babası gibi bakışlarını yere eğmeye zorladı.
Voldemort devam etti.
" Az kalsın geç kalıyordunuz. Yaxley, Dolohov'un yanına. Ve Severus, " yüzünde tuhaf bir ifade oluştu ve kendi yanında ki sandalyeyi işaret etti
" Buraya gel, Nymphadora'nın yanına. "
Snape, kendisi için tahsis edilen yere gitmeden önce adı geçen genç kadına sadece yarım saniyeliğine baktı. Onu en son haziran sonunda görmüştü. Ama bir şeyler farklıydı: Yüzüne hafif bir parıltı - sanki yaşama sevinci gelmişti ve ayrıca bir yıldır içinde dolaştığı iskeletimsi bedenine de iyi bir beslenmiş gibi dolgunluk gelmişti.
Kısacası eğer o sırada hayatî bir durumda olmasalardı Snape'in onu hemen sorgulayacağı bir vaziyetteydi.
Odadaki tüm bakışlar üstünde, Snape yerine geçti ve efendisine baktı.
İncimsi bir aurası olan yılanımsı yüzlü adam da ona baktı ve
" Evet?" diye sordu.
" Lordum, Zümrüdüanka Yoldaşlığı Harry Potter'ı şu anda bir Yoldaşlık üyesinin evinde saklıyor. Korkarım ki ev fidelius büyüsü ile gizlenmiş ama tahminimce bu kişi Alastor Moody. Biliyorsunuz, aralarında ki en çetin ceviz o. "
Masanın etrafında bir hareketlenme oldu ve onaylama ile homurdanmaların birbirlerine karıştığı mırıltılar yükseldi. ( Homurdanmaların hepsi de vaktinde Moody tarafında Azkaban'a yollanan kişilerdi. )
" Alastor Moody... ha?"
Voldemort düşünceli düşünceli tekrar etti ve anında sükunet tekrar sağlandı. Kimse Voldemort konuşurken gıkını çıkartmaya cesaret edemezdi. Bu düpedüz intihar olurdu!
" Lordum. " tüm bakışlar bu sefer bu sesin sahibine döndü. Bir anda ölçüsüz bir heyecanla konuşan bu kişi masaya doğru eğilmiş lorduna derin bir hayranlıkla bakan Rabastan Lestrange idi.
" Söyle, Rabastan?"
" Ben aynı fikirde değilim, Lordum. " Rabastan aynı heyecanla devam etti, odadaki tüm nefesler bir anda tutulmuştu. Fakat Voldemort'ta hiç bir öfke alâmeti yoktu. Aynı sükun sesiyle konuşuyordu.
" Nedenmiş o, Rabastan?"
" Moody bariz bir hedef olmaz mıydı, efendimiz? Hem de çok çok bariz bir hedef! Bana kalırsa Lordum, Potter denen çocuk ve onun koruyucu vasileri daha küçük, daha az bilinen birinin evinde. Mesela- mesela şu kan haini Weasley ailesi! Ben-"
" Saçma. " Snape birdenbire araya girdi
" Araya girdiğim için beni affedin, Lordum ama Wealsey ailesi en bariz hedef. Hatta Moody'den bile. Herkes onların kimin tarafında olduğunu biliyor ve ayrıca nasıl bir yerde yaşadıklarını. "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rewrite The Stars || Remadora
FanfictionBiri eski bir profesör ve kurtadam diğeri ise Ölüm Yiyen akrabaları tarafından yetiştirilmiş bir metamorphagus. Aydınlığın ve karanlığın savaşında birlikte olmaları için bir sürü engel var ve bunlar görüldüğü kadar basit şeyler değil. _____________...
