မျန်ရဲ့ဝိညာဉ် ကူး​ပြောင်းလာတယ် ||မြန်မာဘာသာပြန်||

[67]

[Unicode]

《အတွဲ 2 - တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ခွဲမခွာနိုင်​​ချေ။》

067: အခုက​နေစပြီး နှစ်သစ်ကူးပွဲ​တော်ကို အတူတူ ကျင်းပကြတာ​ပေါ့(3)

လဲယ်ထျဲ၏နားရွက်များမှာ အနီရောင်ဖျော့ဖျော့ဖြင့် အရောင်ခြယ်ထားသလိုဖြစ်​နေပြီး သူ ဘာမှမမှားဘူးဟုဆိုနေသလိုပင် "တခြားသူတွေရေးထားတာ။
ဒါ​ပေမယ့် စကားလုံးတွေက သာမာန်ရိုးကျဆန်​နေတယ် ထင်လို့ ပြန်ရေးလိုက်တယ်”

စိတ်ထဲမှာ​တော့ ချင်မျန်သည် ချိုမြိန်ပြီး ရယ်ချင်စရာလည်းကောင်းသည်ဟု ခံစားရသည်။လဲ့ယ်ထျဲရဲ့စိတ်နေစိတ်ထားအရဆိုရင်ဖြင့် တဲ့တိုးဆန်တဲ့ စာကြောင်းတွေကိုရေးရန် မဖြစ်နိုင်ဟု သူထင်ခဲ့၏။သူ လဲယ်ထျဲ၏နားဖျားသီးတွေကို စိုက်ကြည့်ရင်း ကျေနပ်သွားသည်။ဓါးမြှောင်လိုမျိုး အေးစက်နေတဲ့ အနှီယောက်ျားသည် ရှက်ရွံ့မှု​ကြောင့် နီရဲသွားတယ်​ပေါ့။

"ဟင်း​တွေ တူး​တော့မယ်" လဲ့ယ်ထျဲက သူ့ကို မီးဖိုခန်းထဲသို့ တွန်းပို့လိုက်သည်။မီးဖိုချောင်ထဲသို့ မဝင်မီ ချင်မျန် သူ့ကို ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။

လဲ့ယ်ထျဲက အထူးတလည် ဝယ်ယူထားသည့် မီးပုံးနီ ၁လုံးကို ထုတ်ကာ ဝင်းတံခါးဝ,တံစက်မြိတ်အောက်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသည်။ဗဟိုခန်းသို့ပြန်သွားပြီး ဆီမီးခွက်လေးလုံးအတွက် မီးစာဖြတ်ရန် ကတ်ကြေးကိုရှာလိုက်၏။မီးထွန်းလိုက်​တော့မှ အခန်းက ပိုတောက်ပလာတော့သည်။

သူ မီးဖိုချောင်ထဲဝင်သွားတော့ ဟင်းချက်ဖို့ကိုသာ အာရုံစိုက်ထားတဲ့ချင်မျန်ရဲ့ နောက်ကျောကို ကြည့်လိုက်သည်။မီးလင်းဖိုကိုယူပြီး ထမင်းစား စားပွဲအောက်တွင် ထားလိုက်ကာ မီးပိုမိုတောက်လာစေရန် မီးသွေးများကို မီးညှပ်များဖြင့် ရွှေ့ထည့်​နေသည်။

"ဟင်းပွဲတွေ လာချပေးပါဦး" ချင်မျန်က ထမင်းစားခန်းထဲက လှုပ်ရှားမှုတွေကို နားထောင်ရင်း အော်ခေါ်လိုက်၏။
ပြီးနောက် ပန်းကန်တွေကို စားပွဲပေါ်တင်ကြကာ အလယ်ခန်းတစ်ခုလုံး မွှေးရနံ့များဖြင့် ပြည့်နှက်နေတော့သည်။စားပွဲအလယ်တွင် မီးသွေးမီးဖိုဖြင့် တည်ထားသော ဟော့ပေါ့တစ်အိုးရှိနေသည်။