ငရဲဘုံကိုးခု ဧကရာဇ်

အပိုင်း (၇)

"ဆင်းရဲတဲ့ အရပ်သားတွေအတွက်တော့ မြင်းတစ်ကောင်ကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်ဖို့ဆိုတာက မဖြစ်နိုင်တဲ့အရာပဲ..."

"အင်းအားကြီး မိသားစုတစ်ခုစီကနေ မြင်းတစ်ကောင်ကို ခိုးယူလာတာက မင်းတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ ထိခိုက်စေတာမဟုတ်ပဲ ငါတို့ရွာမှာရှိနေတဲ့ လူတိုင်းကိုပါ ထိခိုက်စေလိမ့်မယ်.."

"ရွာခေါင်းဆောင်က မင်းဟာ ငယ်ရွယ်ပီး မသိနားမလည်ပဲ လုပ်မိတာဖြစ်လို့ မင်းဆီကနေ မြင်းကို အရင်လွှဲယူပြီးတော့ မင်းရဲ့လက်တွေကိုပဲ ချိုးပြီး အပြစ်ပေးမယ်လို့ တွေးထားခဲ့တာ..."

"ပြီးရင် မင်းကို တောင်းပန်ခိုင်းမယ်ပေါ့.."

"ရွာခေါင်းဆောင်က တစ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းဟာ မင်းဟာမင်းရဲ့အမှားက်ိုသိသွားရင် မင်းကိုခွင့်လွှတ်ပေးကြီးတော့ အသက်ချမ်းသားပေးဖို့ကို မျှော်လင့်ခဲ့တာ..."

"ဒါပေမဲ့ မင်းက ရွာခေါင်းဆောင်ရဲ့ ကောင်းမွန်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကိုတောင် နားမလည်ဘဲ သူ့ကို စော်ကားရဲတယ်..."

"မင်းမသေချင်ဘူးဆိုရင်တောင်မှ....ငါတို့တစ်ရွာလုံးကို သေတွင်းထဲကို ပို့ချင်နေတာလား..."

ယန်သဲရှင်း၏ နောက်ဘက်ရှိလူအုပ်ထဲမှ အစ်ိမ်းရောင် ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသော သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် လူတစ်ယောက် ထွက်လာပြီး အော်ပြောလိုက်သည်။

ရှစ်ဖုန့်ထိုလူအား မှတ်မိသည်။

ထိုလူသည် ရှို့လင်ရွာ၏ လူများထဲမှ တစ်ဦးဖြစ်ပြီး စာအုပ်များအား ဖတ်ရှုနိုင်သော တစ်ဦးတည်းသော သူလည်းဖြစ်သည်။

ထိုလူပြောသည်ကလည်း အမှန်ဖြစ်ပြီး ရှစ်ဖုန့်ကလည်း အရင်က ရှစ်ဖုန့်သားဖြစ်နေခဲ့ပါက မြင်းတစ်ကောင်အား မတော်တဆ​ရရှိလာမှု​ကြောင့် သူ၏ လက်နှစ်ဖက်လုံးအား ဆုံးရှုံးလိုက်ရမည်ဖြစ်သည်။

လက်နှစ်ဖက်အား ဆုံးရှူံးလိုက်ရခြင်းက အသက်ရှင်နေထိုင် ရပ်တည်နိုင်စွမ်းအား ဆုံးရှုံးလိုက်ရသည်နှင့် ညီမျှသည်။

အိမ်တွင် ​ကျန်ရှိနေသော အဆက်မပြတ်ဖျားနာနေပြီး အိပ်ယာထဲတွင်လဲနေသည့် မိခင်နှင့် သူ၏ ညီမလေးတို့အပေါ်တွင် ထင်မှတ်မထား​သော အကျိုးဆက်များဖြစ်လာမည်ဖြစ်သည်။