အပိုင်း(၂၄)

247 11 0
                                    


နေလုံးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ဝင်နေပြီဖြစ်ပြီး ရှစ်ဖုန့် ရှို့လင်ရွာသို့ ပြန်လာသော အခါတွင် နေဝင်ရီတရော အချိန်ရှိပီဖြစ်သည်။

မြင်းနက်ကြီးမှာ ဟိုင်ကလန်နှင့်တိုက်ပွဲအတွင်းတွင် ပျောက်သွားသောကြောင့် ရှစ်ဖုန့်ပြန်လာသော အခါတွင် အရှိန်အဟုန်မြင့်မြင့်ဖြင့် ပြေးလာခဲ့ရသည်။

ယနေ့မှစတင်၍ သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား မီးဆေးသန့်စင်ခြင်းတွင် အာရုံစိုက်ပြီး သူ၏ ကာယခွန်အားအား မြှင့်တင်မည်ဖြစ်သည်။

ရွာ၏ဝင်ပေါက်သို့ ရောက်သောအခါတွင် ရှစ်ဖုန့်ပြေးနေရာမှ ရပ်တန့်လိုက်ပြီး သူ၏အိမ်ဆီသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လမ်းလျှောက်သွားလိုက်သည်။

ထိုအချိန်တွင် လယ်ကွင်းများဆီမှာ ရွာသားအချို့လည်း ပြန်လာရောနေကြပြီး ဖြစ်သည်။

သို့သော် ရှစ်ဖုန့်အား မြင်လိုက်ကြသော အခါတွင် ဂြိုလ်ဆိုးကြယ်တစ်လုံးမြင်လိုက်ရသကဲ့သို့ ရှောင်ကျဉ်သွားကြသည်။

ရှစ်ဖုန့်၏ နောက်တွင် သူ့အား ချဉ်းကပ်လာသော မြေးဖြစ်သူအား လယ်သမားအိုကြီးတစ်ဦးမှ လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။လူငယ်က စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာဖြင့် လယ်သမားအိုကြီးအား လှည့်၍မေးလိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ..အဘိုးရဲ့.."

"မင်းသူ့ကို မမြင်ဘူးလား.."

လယ်သမားအိုကြီးက ရှစ်ဖုန့်အား ညွှန်ပြ၍ တီးတိုးပြောလိုက်သည်။

"အမ်"

"အဲ့တာက ရှစ်ဖုန့် မဟုတ်ဖူးလား"

"အရင်တုံးက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက တော်တော်လေးကို ကောင်းပါတယ်"

"လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်းငယ်တုံးက အဘိုးနဲ့ ကျွန်တော် လယ်ထဲမှာ အလုပ်အတူတူလုပ်နေရတာမို့ သူနဲ့မတွေ့ဖြစ်တာ"

"သူကဘာဖြစ်နေလို့တုံး.. အဘိုးရဲ့.."

လူငယ်က ရိုးသားသော မျက်နှာထားဖြင့် စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ အဘိုးအိုအား မေးလိုက်သည်။

လယ်သမားအိုကြီးက သူ့မြေး၏ နားနားသို့ ကပ်၍ တီးတိုးပြောလိုက်သည်။

ငရဲဘုံကိုးခု ဧကရာဇ်Where stories live. Discover now