ငရဲဘုံကိုးခု ဧကရာဇ်

အပိုင်း (၆၂)

ယွဲ့ဝူရွှမ်း၏ ဆေးမီးတောက်ဖြင့် သန့်စင်မှုအောက်တွင် မီးအတွင်းမှ အစိမ်းရောင်ဆေးရည်စက်တို့ပုံစံပေါ်လာသည်။

လတ်ဆတ်သော မွှေးရနံ့လှိုင်းတို့က ချက်ခြင်း ပျံ့နှံ့ထွက်လာ၏။

"အနံက အရမ်းမွှေးတာပဲ.."

ပတ်ဝန်းကျင်အား စောင့်ကြပ်ပေးနေသော သိုင်းပညာရှင်များမှာ မွှေးရနံ့အား ရှူရှိုက်လိုက်ရသော အခါတွင် ရုတ်ချည်း လန်းဆန်းမှုတို့ကို ခံစားလိုက်ကြရသည်။

သူတို့၏ သမာဓိနှင့် နိုးကြားမှုအားကို ခပ်မြင့်မြင့်ထားထားရသောကြောင့် စိတ်ဝိညာဉ်၏ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုတို့ပင် အဝေးကို ပျယ်လွင့်သွားကြသည်။

"ဖုန့်ရှစ်"

ယွဲ့ဝူရွှမ်း၏ အော်သံက ရှစ်ဖုန့်၏ အာရုံအားချက်ခြင်း ဆွဲဆောင်လိုက်သည်။

ရှစ်ဖုန့်က ယွဲ့ဝူရွှမ်းအားကြည့်လိုက်သောအခါတွင် ကျောက်စိမ်းပုလင်းနှစ်ဆယ်ကျော်က သူ၏ ထံသို့ လွင့်ပျံလာသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ရှစ်ဖုန့်ကသူ လက်များအား လေထဲတွင်ကခုန်သကဲ့သို့ပြုမူကာ ပုလင်းတို့အား ရင်ခွင်ထဲသိမ်းယူလိုက်သည်။

"ဖမ်းလိုက်.."

ယွဲ့ဝူရှမ်းက ထပ်မံ၍ အော်ပြောလိုက်သည်။

သူမ၏ ဘယ်လက်အား လှုပ်ရှားလိုက်သောအခါ အစိမ်းရောင်မီးတောင်တို့က ကောင်းကင်ထက်တွင် ပျံသန်းလာပြီး ရှစ်ဖုန့်၏ ဦးခေါင်းထက်သို့ရောက်လာသည်။

အစိမ်းရောင်ဆေးရည်စက်များက ရှစ်ဖုန်း၏ အပေါ်သို့ မိုးရွာချသကဲ့သို့ ကျဆင်းလာ၏။

ရှစ်ဖုန့်က သူ၏ လက်တို့အား အပေါ်သို့မြှောက်လိုက်သောအခါ သူ၏ လက်အတွင်းရှိ ပိုက်ထားသောဆေးပုလင်းတို့က လေထဲသို့ပြန်တက်သွားသည်။

ပုလင်းတစ်လုံးစီတွင် ဆေးရည်စက်တို့ ပြည့်သွားသောအခါအောက်သို့ပြုတ်ကျလာကြသည်။

သွေးဓားမှာ ရှစ်ဖုန့်၏ လက်အတွင်းတွင် ပေါ်လာခဲ့သည်။

သူကဓားအား ရှေ့သို့ထိုးလိုက်သောအခါတွင် စုစုပေါင်းဆေး နှစ်ဆယ့်နှစ်ပုလင်းက အစဉ်လိုက်ပြုတ်ကျလာပြီးသွေးဓားပေါ်တွင် အစီအရီလေးဖြစ်နေကြသည်။