အပိုင်း(၂၀)

287 10 0
                                    


ရှစ်ဖုန့်က ပြည်လည်ရောက်ရှိလာသော ယင်မိစ္ဆာအား ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်သည်။

"မင်းအဲ့နေရာကိုရှာတွေ့ပီလား."

"ငါ့ကိုအဲ့ကို ခေါ်သွားပေး"

ယင်မိစ္ဆာကာရှစ်ဖုန့်၏ စကားလုံးတို့အား နားလည်ပုံရကာ မြေကြီးထဲသို့ တိုးလျိုဝင်သွားသည်။

ထို့နောက်ချက်ခြင်း ယင်မိစ္ဆာရပ်နေသော မြေပြင်မှာ စတင်၍ ကွဲအက်လာသည်။

ယင်းမှာ ရှစ်ဖုန့်က သူတို့အားတစ်ခြားသူများက ရှာဖွေ သတိပြုမိသွားမည်ကို မလိုလားသောကြောင့်ထို့သို့ ရည်ရွယ်၍ လုပ်ခိုင်းခြင်းဖြစ်သည်။

ဟိုင်ကလန်၏ သိုင်းပညာရှင်များမှာ သေဆုံးသွားကြပီဖြစ်သော်လည်း အစေခံတစ်ချို့နှင့်အမျိုးသမီးများတော့ ကျန်ရစ်နေခဲ့ကြသေးသည်။

မကြာခင် အနက်မီတာဝက်ရှည်လျားပြီး မြေပြင်ပေါ်တွင် မီတာဝက်ခန့်ကျယ်ဝန်းသော အက်ကွဲကြောင်းကြီး ကျန်ရစ်နေခဲ့သည်။၎င်းမှာ ပိန်းပေါက်အောင်နက်မှောင်နေပြီး အောက်ခြေကို မြင်ရခြင်း မရှိပေ။

ရှစ်ဖုန့်က ထရပ်လိုက်ကာ အက်ကွဲကြောင်းထဲသို့ ခုန်ဆင်းလိုက်သည်။

ထို့နောက်မြေမြင်မှာ ထပ်မံ၍လှုပ်ရှားလာပြန်သည်။

အက်ကွဲကြောင်းမှာ ဖြည်းညှင်းစွာပြန်လည်ပိတ်သွားပြီး မြေပြင်မှာလည်းမူလအခြေအနေသို့ ပြန်ပြောင်းသွားသည်။

ဤတောင်အတုဂူထဲတွင်ဘာမှမဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့် နှယ်ဖြစ်သည်။

ရှစ်ဖုန့်မှာ နေရာလွတ်ငယ်လေးတစ်ခုထဲတွင်ညရှိနေပြီး ဘာအလင်းရောင်မှရှိမနေပါ။

ယင်မိစ္ဆာက လမ်းကြောင်းကိုဦးဆောင်နေပြီးသူချဥ်းကပ်လာသော အခါတွင် ခိုင်ခံ့သော မြေနံရံတို့မှာ တစ်စစီပြိုကွဲသွားပြီး လူတစ်ယောက်လျှောက်လှမ်းသွားနိုင်သော လမ်းကြောင်းကိုဖန်တီးလိုက်သည်။

ရှစ်ဖုန့်လမ်းကြောင်းထဲ လျှောက်လှမ်းသွားသောအခါ သူ၏နောက်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့သော အက်ကွဲကြောင်းတို့က အသက်ဝင်လာသကဲ့သို့ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပိတ်သွားခဲ့သည်။

ငရဲဘုံကိုးခု ဧကရာဇ်Onde histórias criam vida. Descubra agora