"ဟမ်"
ရုတ်တရက် ရှစ်ဖုန့်၏ အမူအယာက အေးစက်လာခဲ့သည်။
အစောပိုင်းက အပေါက်ဝရှေ့တွင် သူစိုက်ထားခဲ့သော နှင်းဖြူရောင်ဓားအား တစ်စုံတစ်ဦးမှ ရွှေ့လျားအောင်လုပ်လိုက်သည်ကို ရှစ်ဖုန့်အာရုံခံမိသည်။
"တစ်ချို့လူတွေ သေခြင်းတရားကို ရင်ဆိုင်နေကြတာပဲ..."ဟု ရှစ်ဖုန့်က နက်ရှိုင်းသော အသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
အတွေးတစ်ချက်ဖြင့် ယင် မိစ္ဆာ ခန္ဓာကိုယ်အား မြေကြီးထဲသို့ နစ်မြုပ်စေလိုက်သည်။
၎င်း၏ ခြေဖဝါး အောက်ရှိ မြေပြင်မှာ ရေပြင်ကဲ့သို့ ဖြစ်သွားပြီး ယင်မိစ္ဆာ ခန္ဓာကိုယ်အား ဖြည်းညှင်းစွာ ဆွဲယူ နစ်မြုပ်သွားစေသည်။
ထို့နောက် ချက်ခြင်းပင် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး မြေကြီးထဲသို့ နစ်မြုပ်သွားကာ ဘာသဲလွန်စ တစ်ခုမှ ကျန်ရစ်နေခဲ့ခြင်း မရှိပေ။
ရှစ်ဖုန့်က အပြင်သို့ မထွက်ခွာသေးခင် အိပ်ပျော်နေသော ရှစ်လင်နှင့် ပုယွဲ့အား တစ်ချက်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
ယနေ့ညအဖို့ မအိပ်ရဖို့အတွက် ကံပါနေသည်။
တောက်ပနေသော လမင်းကြီးက ကောင်းကင်မြင့်ထက်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသကဲ့သို့ ရှိနေပြီး မှိန်ဖျော့သော လရောင်ခြည်က ဖြာကျနေကာ အဖြူရောင်ထိန်လင်းဝင်းပနေသော ရောင်ခြည်လွှာက ရှို့လင်ရွာကလေးကို ဖုံးလွှမ်းထားသည်။
အဝေးက လှမ်း၍ ကြည့်ပါက ငြိမ်းချမ်းအေးဆေးမှုကို ဆောင်ယူလျက်ရှိနေသည်။
"ဝုန်း.ဒုန်း..ဒုန်း...ဒုန်း..ဝုန်း.."
ရုတ်တရက် မြေပြင်မှာ တုန်ခါသွားသည်။
"ဟိုင်းယား...ကျား..ဟ်ိုင်း...ဟိုင်းယား."
ရှိိုလင်ရွာနှင့် မဝေးလှသော တောင် တက်လမ်းကလေးပေါ်တွင် လူတစ်စု၏ ဖုန်သဲတလိမ့်လိမ့်ဖြင့် မြင်းစီးညှာသံပေးသံတို့ ပေါ်လာသည်။
ထိုလူစုအား လူသုံးယောက်က ဦးဆောင်လျက်ရှိသည်။
သူတို့ထဲက တစ်ယောက်မှာ ငယ်ရွယ်ပြီး အဖြူရောင် ဝတ်ရုံကိုဝတ်ဆင်ထားသည်။
VOCÊ ESTÁ LENDO
ငရဲဘုံကိုးခု ဧကရာဇ်
Açãoငရဲဘုံကိုးထပ် အရှင်သခင် အကျဥ်းချုပ် ခေတ်တစ်ခေတ်တည်းတွင်မွေးဖွာလာသောသူတို့အားလုံး၍ အင်အားအကြီးဆုံး အသန်မာဆုံးဖြစ်သော ငရဲဘုံကိုးခုဘုံဗိမာန်၏ ကောင်းကင်ဘုံ အရှင်သခင်သည် အရာအားခပ်သိမ်း၏ မြစ်ဖျားခံရာ ဇစ်မြစ်ဖြစ်သော အံ့ဖွယ် ရတနာကို လုယူထွက်ပြေးရင်း အသတ်ခံ...
