ငရဲဘုံကိုးခု ဧကရာဇ်

အပိုင်း (၈၄)

ရှစ်ဖုန့်နှင့်ယွဲ့ဝူရွှမ်းတို့ အောက်သို့ ပိုသွားမိလေ ရေခဲကျောက်တုံး စိတ်ဝိညာဉ်နို့ရည်၏ ရောင်ဝါအနံအသက်ကို ရှူသွင်းရသောကြောင့် ပိုမို၍ သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်သော ခံစားချက်ကို ပိုခံစားရလေဖြစ်သည်။

သိပ်မကြာခင် သူတို့နှစ်ဦးသားမှာ ကျောက်လှေကားအားလုံးအား နင်းဖြတ်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။

သူတို့အနေဖြင့် ဘာထောင်ချောက် သို့မဟုတ် ကန့်သတ်မှုများမှ မကြုံတွေ့ခဲ့ရပေ။

အဖြူရောင် မီးတောက်၏ လောင်ကျွမ်းထွန်းညှိထားမှုအောက်တွင်

ဤလူလုပ် မြေအောက်ဂူမှာ သက်ငယ်တဲတစ်လုံးစာခန့်ကျယ်ဝန်းသည်ကိုတွေ့ရသည်။

ထိုနေရာ၏ အလယ်ဗဟို၌ ရှိနေသော ကျောက်စိမ်း ဇလုံတစ်ခုမှလွဲ ၍ အခြားသော အရာတို့ ရှိမနေချေ။

ကျောက်စိမ်းဇလုံ၏ တစ်ဝက်ခန့်၌ အဖြူနို့ရည်တို့ ရှိနေသည်။

ကျောက်စိမ်းဇလုံ၏ အထက် ဂူအမိုးဖြစ်သော မြေသား၌ ပေါင်မုန့်တစ်လုံး အရွယ်အစားခန့်ရှိသော ရေခဲပုံစံကျောက်တုံးတစ်တုံး ရှိနေ၏။

၎င်းမှာ ရေခဲကျောက်တုံး ပင်ဖြစ်သည်။

"ဒီကျောက်စိမ်းဇလုံရဲ့တစ်ဝက်က ရေခဲကျောက်တုံး စိတ်ဝိညာဉ်နို့ရည် တွေပြည့်နေတယ်"

"ကြည့်ရတာ ဒီဂူထဲကို ဘယ်သူမှ ရောက်မလာခဲ့တာ နှစ်ရာဂဏန်းနဲ့ချီရှိနေတဲ့ပုံပဲ.."

ရှစ်ဖုန့်က သူ၏ ခြေထောက်ဘေးရှိ ကျောက်စိမ်းဇလုံ အား ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

ဤမြေအောက်ဂူအား တူးခဲ့ပြီး မီးနဂါး မြက်ပင်ကို ရွှေ့ပြောင်းစိုက်ခဲ့သူမှာ တစ်ခုခုဖြစ်သွားခဲ့ခြင်းဖြစ်နိုင်သည်။

ထိုသို့မဟုတ်ပါက အဘယ်ကြောင့် ထိုသူ၏ မျိုးဆက်များက ဤ နေရာသို့ မလာရောက်ခဲဲ့ကြပါသနည်း။

စိတ်ဝင်စားမှုမရှိကြ၍လော။

ယွဲ့ဝူရွှမ်းက ကျောက်စိမ်း ပုလင်းနှစ်ခုကို ထုတ်ယူ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချကာ ရေခဲကျောက်တုံး စိတ်ဝိညာဉ်နို့ရည်တို့ကို စတင်သိုလှောင်တော့သည်။