ငရဲဘုံကိုးခု ဧကရာဇ်

အပိုင်း(၁၁၃)

ရှစ်ဖုန့်နှင့် ပုယွဲ့တို့မှာ အတူတကွ ဆုံစည်းမိကြသော အချိန်တွင် ရှစ်ဖုန့်မှာ သူမဘေး၌ တစ်ချိန်လုံး အချိန်တို့ကို ကုန်လွန်စေခဲ့သည်။

သူ့အမေ၏ စိတ်နေစိတ်ထားတို့မှာ ပြန်လည်နေကောင်းမွန်လာပြီးသည့်နောက်တွင် တိုးတက်လာသည်ကို ရှစ်ဖုန့်သဘောပေါက်လိုက်သည်။

တစ်နေ့လုံးဖြတ်သန်းကုန်ဆုံးနေစဉ် တွင် သူအမေက သူတောင်းစားရှစ်ကျင်းထျန်းအကြောင်းအားတစ်ခွန်းမျှ မဟသလို ရှစ်ဖုန့်ကလည်း ထိုသူတောင်းစားအကြောင်းကို ဘယ်သောအခါမှ ပြောလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။

သူ့အနေဖြင့်ထိုသူတောင်းစားအား သေလူတစ်ယောက်ကဲ့သို့သာ ဆက်ဆံလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး သူ့အမေအား ဘယ်သောအခါမှာ ထပ်မံ၍ တွေ့မြင်ခွင့်ပြုမည်မဟုတ်ပေ။ တစ်နေ့ကျ ထိုသူတောင်းစားအား သူတကယ်သတ်ပစ်ခဲ့လျှင်ပင် သူ့အမေအားထိုအကြောင်းကို ဘယ်သောအခါမှ ပြောပြလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ သူပြောပြလိုက်သည့်အခါတွင် သူ့အမေဝမ်းနည်းလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

ရှစ်လင်အတွက်မူ သူ့အမေအား စိတ်မပူရန် ရှစ်ဖုန့်ပြောထားသည်။ လင်အာအား ကျွမ်းကျင်သူတစ်ယောက်မှာ ရွေးချယ်သွားခြင်းဖြစ်ပြီး သူမအနေဖြင့် သင်ယူမှုများပြီးဆုံး၍ ကျွမ်းကျင်သူတစ်ယောက်ဖြစ်လာသောအခါတွင် ပြန်လာလိမ့်မည်ဖြစ်သည်ဟု ပြောထားသည်။

တိုက်ခိုက်မှု ကြိုးစားအားထုတ်မှုတို့အား ကာလတစ်ခုကြာဖြတ်သန်းပြီးသည့်နောက်တွင် ယနေ့၌ သူသည် သူ့မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အတူရှိနေနိုင်ပြီဖြစ်သည်။ ရှစ်ဖုန့်မှာ ဤချစ်ခြင်းမေတ္တာရိပ်၏အောက်၌ အဆင်ပြေချော့မွေ့နေကာ တစ်ကိုယ်လုံး စိတ်ပြေလက်ပျောက်နှင့် ဖြေလျော့မှုတို့ကို ခံစားရသည်။

နေ့အချိန်က လျှင်မြန်စွာကုန်ဆုံးသွားပြီးသည့်နောက်တွင် နေဝင်ရီတရောအချိန်သို့ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

တန်ဖိုးကြီးပစ္စည်းများဖြင့် တန်ဆာဆင်ထားသော အိမ်ကြီး၏ အလယ်တွင် လက်သီးဆုပ်အရွယ် ညလင်းပုလဲတစ်လုံးရှိသည်။၎င်းက တစ်ခန်းလုံးကို အလင်းရောင်ထွန်းလင်းစေ၏၊