အပိုင်း (၄၀)

256 6 0
                                    


"ဘန်း"

ရှစ်ဖုန့်၏ သွေးရောင်ဓားဆီမှ ဓားချီမှာ တစ်ဟုန်ထိုး ထွက်သွားပြီး

သန္ဓေပြောင်း ရေခဲပန်းအား ဖြတ်ချပစ်လိုက်သည်။

ရေခဲပန်းက ရေခဲတုံးကဲ့သို့ အစိတ်စိတ် အမွှာမွှာ ကွဲကြေသွားကာ ရေခဲအစအနများက မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြန့်ကျဲ ကျသွားသည်။

ကျောက်ဟူမှာ ဖြစ်ပျက်သွားသမျှအား မျက်တောင် မခတ်သာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။

သူ၏ နောက်ကျောဘက်မှ အေးစိမ့်မှုကို ခံစားလိုက်ရပြီး သူ၏ တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးအေးများ ထွက်နေသည်။

သူ၏ ခြေထောက်များ မှာ အတင်းလုပ်မယူရပါပဲ တုန်ယင်နေ၏။

ခုဏက ရှစ်ဖုန့်ကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် အကျိုးဆက်မှာ စိတ်ကူး၍ပင် ရနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။

ရှစ်ဖုန့်သာ သူ့အား မဆွဲထားခဲ့ပါက သူ့အနေဖြင့် သန္ဓေပြောင်းသားရဲ၏ ဝါးမြိုခံရပြီး ၎င်းအတွက် မြေသြဇာ ဖြစ်နေလောက်ပီဖြစ်သည်။

"သ...သခင်လေး ဖုန့်.."

ကျောက်ဟူမှာ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေသည်။

"ငါတို့တော့ အခု ပြဿနာ ကြီးထဲရောက်နေပြီ"

ရှစ်ဖုန့်စကား ပြောပီးပီးချင်း ခုဏက မြေပြင်ပေါ်သို့ ကျဆင်းသွားသော ရေခဲအပိုင်းအစများက ရုတ်တရက် အသက်ဝင်ပုံ ပေါ်လာသည်။

၎င်းတို့က အလယ်ဗဟိုဆီသို့ စုပုံသွားကာ တံခါးတစ်ချပ် အရွယ် သန္ဓေပြောင်း ရေခဲပန်းပွင့်အဖြစ် လျှင်မြန်စွာ ပြောင်းလဲသွားသည်။

ထို့နောက်တွင် သူ၏ အောက်ခြေရှိ မြေပြင်မှာ တုန်ခါလာသည်။

"အား...ဘုရားရေ"

ကျောက်ဟူ၏ မျက်လုံးတို့မှာ ပြူးကျယ်နေပြီး သူ၏ မျက်ဆံများမှာ သူငယ်အိမ်အတွင်းမှ ထွက်ကျတော့မည်သကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။

ထိုအချိန်တွင် တောအုပ်အတွင်းရှိ ရေခဲပန်းပွင့်များ ၊ ရေခဲမြက်ပင်များ၊ ရေခဲ သစ်ပင်များမှာ အမှန်တကယ် အသက်ဝင်လာသည်။

ငရဲဘုံကိုးခု ဧကရာဇ်Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt