ငရဲဘုံကိုးခု ဧကရာဇ်

အပိုင်း(၃၃)

ရှစ်ဖုန့်မှာ သွေးများဖြင့် ဖုံးနေပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ လဲကျနေသည်။

ထိုအချိန်တွင် သူ၏ မာတာမိခင်ပင်သူ့အား မှတ်မိမည် မဟုတ်ပေ။

ဤအချိန်တွင် သူ၏ တစ်ကိုယ်လုံး အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာ ကွဲကြေ နေသကဲ့သို့ ပြင်းထန်သော နာကျင်မှုအား ရှစ်ဖုန့် ခံစားနေရသည်။

"မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား.."

လုံချန်က ရှစ်ဖုန့်၏ ဘေးတွင် အလျှင်အမြန် ဆောင့်​​ကြောင့်ထိုင်ကာ စိုးရိမ်တကြီး မေးလိုက်သည်။

ဤဆရာလေးသာ သေဆုံးသွားပါက တစ်နေ့၌ နှောင်ကြိုးမဲ့ဧကရာဇ်အား သူရှာတွေ့ခဲ့လျှင်ပင် သူ၏ တာဝန်ရှိမှုမှ မလွတ်မြောက်နိုင်ပဲ ၎င်းရှေ့တွင်ပင် သေရမည်ဖြစ်သည်။

သူ့အနေဖြင့် နှောင်ကြိုးမဲ့ ဧကရာဇ် ၏ အမျက်ဒေါသအား တောင့်ခံနိုင်စွမ်း ရှိမည်မဟုတ်ပေ။

ရှစ်ဖုန့်က သူ၏ သွေးများပေရေနေသော မျက်နှာအား မော့လိုက်ပြီး အာဃာတ စိတ်ဝိညာဥ်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ လုံချန်ကို ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"ငါအဆင်ပြေတယ်...ငါမသေသေးဘူး..".

သူ၏ အသံမှာအေးစက်စက်နိုင်သည်လည်းမဟုတ် မနိုင်သည်လည်းမဟုတ်သော်လည်းတော်တော်လေးတော့ အားနည်းလှသည်။

အမှန်အတိုင်းပြောရလျှင် လုံချန်မှာ ဤ သွေးစွန်းနက်မှောင်နေသော မျက်နှာ အား ​မြင်လိုက်ရသောအခါ တော်တော်လေး ထိန့်လန့်သွားမိသည်။

သို့သော် ဤ လူထူးဆန်း မသေလျှင် သူ့အတွက် အဆင်ပြေပီဖြစ်သည်။

"ဒါက ငါတို့တော်ဝင်မိသားစုရဲ့ အဆင့်လေး ကုသရေးဆေးလုံးဖြစ်တဲ့

ကောင်းကင်ပေါင်းစပ် ဆေးလုံးပဲ"

"မင်းဒါကို အရင်သောက်သင့်တယ်"

လုံချန်က သွေးနီရောင်ဆေးလုံးအား ရှစ်ဖုန့်ထံပေးလိုက်သည်။

ကောင်းကင်ပေါင်းစပ်ဆေးလုံးမှာ အဆင့်လေး ဆေးလုံးဖြစ်သည်။

၎င်းမှာ အဆင့်လေး ဘုရင်နယ်ပယ်သန့်စင်သူ တစ်ယောက်သာလျှင် ရောနှောဖော်စပ်နိုင်သော အရာဖြစ်သည်။