ငရဲဘုံကိုးခု ဧကရာဇ်

အပိုင်း (၇၆)

"ဆယ်နှစ်အတွင်း ငါသေချာပေါက် ကြယ်ကိုးပွင့်အထွတ်အထိပ် ဧကရာဇ်နယ်ပင်ကို ရောက်လိမ့်မယ်..အဲ့အချိန်ကြရင် ကောင်းကင်နဲမြေကြီးမကလို့ဘာကြီးဖြစ်နေပါစေ မင်းအတွက် ငါအားလုံးကို သတ်ပစ်ပေးမယ်..."

ရှစ်ဖုန့်က လေးနက်သော အမူအယာဖြင့်ပြောလိုက်သည်။

ယွဲ့ဝူရွှမ်းက ရှစ်ဖုန့်၏ လေးနက်ပြီး သိမ်မွေ့သော မျက်နှာအားကြည့်လိုက်သည်။

သူမအနေဖြင့် ရှစ်ဖုန့်၏ စကားလုံးတို့အား နားထောင်ရင် ရုတ်တရက် ထိုအရာတို့က သူမထံသို့ ကူးစက်လာသကဲ့သို့ပင် ခံစားရသည်။

နှစ်ပေါင်းများစွာကြာပြီးနောက်တွင် အရပ်မြင့်မားသော ပုံရိပ်တစ်ခုက လေထဲတွင် သူ၏ ဆံပင်တို့ ကခုန်စွာဖြင့်ရပ်နေသည်ကိုသူမ၏အာရုံထဲတွင် မြင်ယောင်မိသည်။

ထိုသူမှာ ခမ်းနားကြီးကျယ်ပြီး အံ့ဖွယ်ကောင်းနေမည်ဖြစ်သည်။

ဓားနှင့်လူက ကောင်းကင်နှင့်မြေကြီးတို့နှင့်အတူ တစ်သားတည်းဖြစ်၍နေမည်။

သူက ဦးတည်ချက်ပေါင်းစုံအား ခုတ်ပိုင်းနေပြီး သူ၏ သွေးတို့ကမိုးကောင်းကင်တစ်ဝက်ခန့်ကို အနီရောင်များ စွန်းထင်စေနေမည်ဖြစ်သည်။

ယွဲ့ဝူရွှမ်းက အသိပြန်ဝင်လာသော အချိန်တွင် ငယ်ရွယ်ပြီး နူးညံ့သော မျင်နှာလေးအား ထပ်မံ၍ တွေ့လိုက်ရသည်။

သူမကအနည်းငယ်ပြုံးလိုက်ပြီး သူမ၏ ခေါင်းကိုလည်း အနည်းငယ်ခါယမ်းလိုက်သည်။

သူမကရှစ်ဖုန့်အား ပြောလိုက်သည်။

"ဒါဆိုရင် နင်အထွတ်အထိပ်ဧကရာဇ်နယ်ပယ်ဖြစ်တဲ့ အထိကိုစောင့်ပြီးတော့ ငါ့အတွက်လက်စားချေပေးမှာကို စောင့်နေပါ့မယ် ဂျုနီယာမောင်လေး.."

"အဲ့အချိန်ကျရင်သာ နင်ငါ့ကို လျစ်လျူမရှုလိုက်ပါနဲ့.."

အကြောင်းပြချက်တစ်ချို့ကြောင့် ရှစ်ဖုန့်၏ ကတိအားကြားလိုက်သော အခါတွင် ယွဲ့ဝူရွှမ်းမှာ ထိုအရာကား လက်တွေ့မကျသည်ကိုသူမသိနေသည်။

ထျန်းဟန်တိုက်ကြီးပေါ်တွင်း သိုင်းသမားပေါင်း ဘီလီယန်နှင့်ချီရှိသည်။