ငရဲဘုံကိုးခု ဧကရာဇ်

အပိုင်း(၅၁)

"ဝုန်း...ဝုန်း.. ဝုန်း. ဝုန်း.."

ဆက်တိုက်ဖြစ်ပေါသော ပေါက်ကွဲသံများက ကျောက်တုံးရုပ်ထု၏ ထိပ်ဆုံးဆီမှ ထွက်ပေါ်လာသည်။

ကျောက်ရုပ်ထုကြီးမှာ ပြင်းထန်စွာတုန်ခါနေပြီး အောက်ခြေမှ ကျောက်မှုန်ကျောက်စများနှင့် သဲတို့မှာလည်း အတောမသက် လွင့်စင်နေသည်။

စန်းယွဲ့မြို့သူ မြို့သားများမှာ မြို့လည်ရှိ ဧရာမကျောက်တုံး ရုပ်ထုကြီးအားကြည့်ကာ သူတို့၏ နှလုံးသားထဲထိတိုင်အောင် ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တုန်ယင်နေကြသည်။

စန်းယွဲ့မြို့တွင် နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာ တိုင်အောင် ရပ်တည်ခဲ့သော ဤကျောက်တုံးရုပ်ထုကြီးမှာ ယခုအခါ ပင့်ကူအိမ်ကဲ့သို့ အက်ကွဲကြောင်းများဖြင့် အခြေမှ ထိပ်ဆုံးထိတိုင် ပြည့်နှက်နေသည်။

၎င်းမှာ ပြိုကျတော့မည့် ဟန်ပင်ဖြစ်သည်။

ကျောက်တုံးရုပ်ထု၏ ကွဲအက်နေသော ဦးခေါင်းထက်တွင် ရှစ်ဖုန့်နှင့် ထိုက်ချိမီးတောက်တို့မှာ အပြင်းအထန်ပစ်ဆောင့်မိကြပြီး သီးခြားစီလွင့်စင်သွားသည်။

ရှစ်ဖုန့်မှာ တစ်ကြိမ်လျှင် နောက်သို့ ခြေနှစ်လှမ်းသုံးလှမ်းခန့် ဆုတ်လိုက်ရပြီး ထိုက်ချိ ရေခဲနှင့်မီးမှာလည်း တစ်ကြိမ်လျှင် နှစ်မီတာသုံးမီတာခန့် နောက်ပြန်လွင့်စင်သွားသည်။

ရှစ်ဖုန့်၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်မှ သွေးစီး ကြောင်းသုံးကြိမ်ခန့် စီးကျလာသော်လည်း သူသည် အရူးအမူး ဖြစ်လာသကဲ့သို့ ဆက်လက် တိုက်ခိုက်လျှက်ရှိသည်။

သူရယ်မော၍ အော်ပြောလိုက်သည်။

"အိုကြီးအိုမနှစ်ကောင်..ထပ်လာခဲ့.."

"ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက်ကို ကျုပ်မသတ် နိုင်ဘူးဆိုတာ မယုံဘူး.."

သူ၏ အသံမှေးမှိန်ပျောက်ကွယ်သွားသောအခါ ရှစ်ဖုန့် ကသူ၏ ဓားဖြင့် ရှေ့သို့ နောက်တစ်ကြိမ် ဆက်လက်ဦးတည်သွားပြန်သည်။

"ဝုန်း.."

ကောင်းကင်နှင့်မြေကြီးကြားထဲတွင် နောက်ထပ်ပေါက်ကွဲသံများ ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်လာသည်။