ငရဲဘုံကိုးခု ဧကရာဇ်

အပိုင်း (၈)

ယန်သဲရှင်းအား မသန်မစွမ်းဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်ပြီးနောက် ရှစ်ဖုန့်က အေးစက်သောအကြည့်ဖြင့် ရှေ့တည့်တည့်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

ထိုအရာက စူးစိုက်သော အကြည့်တစ်ချ​က်သာ ဖြစ်သော်လည်း လူတိုင်း​အား နောက်သို့ဆုတ်ခွာမိသည်အထိ ထိန့်လန့်သွားစေသည်။

ရှစ်ဖုန့် ကာ နှုတ်ခမ်းကိုမဲ့၍ အေးစက်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။

သူ၏ လက်ဖဝါးအား လှန်လိုက်သော အခါတွင် နှင်းဖြူရောင် ဓားရှည်တစ်လက်က သိုလှောင်လက်စွပ်၏ အတွင်းမှ ထွက်ပေါ်လာသည်။

" ရွမ်း..."

ဓားရှည်အား သူ၏ ဖဝါးအောက်ရှိ မြေပြင်ပေါ်သို့ စိုက်လိုက်ကာ ဓား၏ တစ်ဝက်က မြေကြီးထဲသို့ နစ်ဝင်သွားသည်။

ထို့နောက်ရှစ်ဖုန့်၏ အေးစက်သော အသံက လူတိုင်း၏ နားထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသည်။

"အခုကစပြီး ဒီဓားကို နယ်နိမိတ် မျဥ်းအဖြစ် အသုံးပြုမယ်"

"ဒီဓားကို ဖြတ်လာတဲ့ ဘယ်သူမဆ်ို သေရမယ်"

"ဒီဓားကိုဖြတ်လာတဲ့ ဘယ်သူမဆ်ို သေရမယ်"

"ဒီဓားကို ဖြတ်လာတဲ့ ဘယ်သူမဆို သေရမယ်"

ရှစ်ဖုန့်၏ အေးစက်သော အသံက ရွာသားတို့၏ နှလုံးသားထဲတွင် ပဲ့တင်ထပ်သွားသည်။

ရွာသားများ အားလုံး အသိပြန်ဝင်လာသော အချိန်တွင်

လူငယ်လေး၏ ပုံရိပ်က အမှောင်ထုထဲတွင် ပျောက်ကွယ် သွားနှင့်ပြီးဖြစ်သည်။

"အား..ရွာခေါင်းဆောင်..ရွာခေါင်းဆောင်..အိုး..

ရွာခေါင်းဆောင်...."

မည်သူ စတင်၍ အော်ဟစ်လိုက်သည် မသိ လူအုပ်ကြီးမှာ သူတို့၏ ဖခင်သေဆုံးသွား သကဲ့သို့ အဆက်မပြက် အော်ဟစ်ကာ သတိလစ်နေသော ယန်သဲရှင်းထံသို့ ကသုတ် ကရုတ်ပြေးကြသည်။

ထွားကြိုင်းသော လူခြောက်ယောက်မှာလည်း မြေပြင်ပေါ်တွင် ဆက်လက်၍ ညည်းတွားနေကြဆဲဖြစ်သည်။

သူတို့က ဆက်တိုက်ညည်းတွားနေသလို ဓား၏ အခြားဘက်ခြမ်းတွင်လည်း ရှိနေကြခြင်းဖြစ်သည်။