ငါလှည့်စားခဲ့တဲ့ဇာတ်လိုက်ပြန်မွေးဖွားလာပြီဟ || ဘာသာပြန် [ Book-1 ]

[၁၀] စေ့စပ်ထားသောသတို့သားလောင်း။

!unicode!

အဆုံးတွင် လင်ခုံးလုမှာလုစစ်ထံမှအရုပ်လေးပမာဆွဲထုတ်ခံလိုက်ရသည်။

လန့်စ်နှင့်မောက်မောက်မှာဘေးနားကဖြတ်သွားရာ ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်သွားရပြီး သူတို့၏လျှပ်စစ်မျက်လုံးကြီးများမှာသံသယနှင့်ပြည့်သွားသည်။

"အတိတ်မေ့နေသော"မောက်မောက်: ဒါကဘာရှိုးလဲ။ ငါ့သခင်ကဘာလို့ရုတ်တရက်ကြီးမင်းသခင်နဲ့ဆက်ဆံရေးကောင်းသွားတာလဲ။

လန့်စ်: အတိတ်မေ့နေတဲ့ချစ်ရသူ: ဆိုးသွမ်းတဲ့အိုမီဂါနဲ့ချစ်ကျွမ်းဝင်ခြင်းလား။

မောက်မောက်: ဟမ်? မင်းလည်းဒီဒရာမာကြည့်တယ်လား။

လန့်စ်: မင်းလည်းကြည့်တယ်လား။

မောက်မောက်: မန်ဘာဝင်ထားလား။

လန့်စ်: အင်း။

မောက်မောက်: အတူကြည့်ရအောင်လေ။

စခန်းသို့ဆိုက်ရောက်သွားချိန်တွင် လုစစ်မှာစစ်သဘော်ပေါ်မှ မှောင်မည်းသောမျက်နှာနှင့်ဆင်းလာလုနီးပါးပင်၊ လင်ခုံးလုကသူ့အနောက်မှဖြူစင်သောမျက်နှာလေးနှင့်လိုက်လာသည်ယ

0687ကသက်ပြင်းချလာသည်။
"Host၊ မင်းကရုတ်တရက်ကြီးအလုပ်ကြိုးစားနေတာပဲ။"
သူ့မှာသိသိသာသာကိုအသန့်ကြိုက်ရောဂါရှိပေမဲ့ ဇာတ်လိုက်၏အိပ်ရာပေါ်ကိုပင်တက်သွားလိုက်သေးသည်။

လင်ခုံးလု: "မဟုတ်ဘူးလေ။ တစ်သက်လုံးအတိတ်မေ့ချင်ယောင်ဆောင်နေလို့မှမရတာ၊ အချိန်မရှိဘူးဟ၊ ငါတို့ဗျူဟာကိုအရှိန်တင်မှရမယ်။"

"မင်းတကယ်အဲ့bugကိုလျစ်လျူရှုထားမလို့လား။"

"သူငါ့ဆီထပ်လာလိမ့်မယ်။"
လင်ခုံးလုပြောလိုက်သည်။

လုစစ်ဝေးဝေးရောက်သွားပြီကိုမြင်လိုက်ရရင်း သူခပ်သွက်သွက်လိုက်သွားကာပြောလိုက်သည်။
"ငါ့ကိုစောင့်ပါအုံး။"

လုစစ်မှာသူ့ကိုမစောင့်ချင်ပေမဲ့ မသိလိုက်မသိဘာသာဖြင့်​နှေးချလိုက်မိသည်။

လင်ခုံးလုလိုက်မီသွားပြီးနောက် သူစိတ်ဝင်တစားမေးမိသည်။
"ဒါနဲ့စကားမစပ် ပုံမှန်ဆိုငါမင်းကိုဘယ်လိုခေါ်လဲ။ လောင်၊ လောင်...."