ငါလှည့်စားခဲ့တဲ့ဇာတ်လိုက်ပြန်မွေးဖွားလာပြီဟ || ဘာသာပြန် [ Book-1 ]

[၆၉] မသန်စွမ်းရေသူမင်းသားနှင့်လက်ထပ်ခြင်း။

!unicode!

လင်ခုံးလုမှာလုကျားကိုနောက်တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီး အလိုလိုမေးလိုက်မိသည်။
"မင်းနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ။"

လုကျားမှာသိသိသာသာကိုအနည်းငယ်စိုးရိမ်ပူပင်သွားရကာ ထစ်ထစ်အအပြောမိသည်။
"လု၊ လုကျား။"

လင်ခုံးလု: အာ ဟုတ်သားပဲ၊ ငါမှတ်မိပြီ၊ အဲ့နာမည်ပဲ။

သူ့အရင်ဘဝတုန်းက ဇာတ်ညွှန်းကပေးသောဇာတ်ကြောင်းအရ သူဟာအဆုံးသတ်မှာတစ်စုံတစ်ယော​က်နှင့်ခိုးရာလိုက်ပြေးကာ လန်ဇယ်ပေါ်ဦးထုပ်စိမ်းဆောင်းပေးပြီးမှ ခြေရာလက်ရာမကျန်ပျောက်ကွယ်သွားရမည်ပင်၊ သို့မှသာသူတာဝန်ကိုအလုံးစုံပြီးမြောက်နိုင်ပေသည်။

ဒါပေမဲ့ သူအရင်ကပြောခဲ့သလိုပဲ၊ သူ၏အမြှောက်စာဇာတ်ကောင်ကဏ္ဍအတွက်ဇာတ်အိမ်သိပ်မရှိပေ။ စာရေးဆရာကဒီအတိုင်းထည့်ရေးပြီး...သူ့အကြောင်းမေ့သွားရုံသာ။ သူကသူဟာတစ်စုံတစ်ယောက်နှင့်ခိုးရာလိုက်ပြေးသွားပြီး​ခြေရာလက်ရာမကျန်ပျောက်ကွယ်သွားသည်ဟုသာရေးသားခဲ့သော်ငြား သူဘယ်သူနှင့်ခိုးရာလိုက်ပြေးသွားလဲဆိုတာကိုတော့ဖြင့်မရေးခဲ့ပေ။

နည်းလမ်းမရှိပေ၊ အရင်ဘဝမှစနစ်နှင့်ဆွေးနွေးပြီးနောက် သူကံမကောင်းရှာသည့်"သန်မာသောလူ"တစ်ယောက်ကိုအမိဖမ်းခဲ့သည်၊ ၎င်းမှာ သူ့ရှေ့ကကံမကောင်းရှာသောရေသူထီးလေးဖြစ်သည်၊ သူထွက်ပြေးတော့မည့်အချိန်မှာတွေ့ခဲ့ခြင်းသာ။

သို့သော်လည်း သူထိုအချိန်ကတစ်ဖက်လူ၏ထင်မြင်ချက်ကိုစမ်းစစ်ကြည့်ခဲ့ပြီး တစ်ဖက်လူကအင်ပါယာမှာမနေတာမို့ သူ့ကြောင့်ဆွဲသွင်းခံရမှာမဟုတ်ကြောင်းသိရှိပြီးမှသာသူပရိုပို့စ်လုပ်ရဲခဲ့တာဖြစ်သည်။

ဒါပေမဲ့အခုတော့ ဒီလူကဘာလို့တော်ဝင်မြို့တော်ထဲမှာရှိနေရတာတုန်း? ပြီးတော့ပန်းရောင်းနေတယ်လား?

"မင်း....ဒီမှာပန်းရောင်းနေခဲ့တာလား။ ဒီနားမှာနေတာလား။" လင်ခုံးလုမေးလိုက်သည်။

"ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့။" လုကျားကျည်ဆံကိုက်ကာလိမ်ပြောလိုက်မိသည်။