ငါလှည့်စားခဲ့တဲ့ဇာတ်လိုက်ပြန်မွေးဖွားလာပြီဟ || ဘာသာပြန် [ Book-1 ]

[၃၂] ဘုရင်ခံမင်းသား။

!unicode!

လင်ခုံးလုအလွန်အံ့သြသွားရသည်။ ပထမတစ်ခေါက်တုန်းက ဧကရာဇ်မယ်တော်ကကိုယ်လုပ်တော်ရွေးချယ်ခြင်းနှင့်ပတ်သတ်ပြီးတစ်ခါမှပြောမလာဖူးပေ။

သူသေချာတွေးကြည့်လိုက်တော့ အကြောင်းရင်းကိုအကြမ်းဖျင်းခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။ ပထမတစ်ခေါက်ဒီအချိန်တုမ်းက သူဟာဘုရင်ခံမင်းသားကိုဆွဲဆောင်ရန်အကောင်းဆုံးကြိုးစားနေခဲ့သဖြင့် နန်းတော်ထဲကလူတိုင်းသိကြပြီး ကျောက်ကျင်းစစ်မှာဘာညှို့အားရှိနေလို့လဲ၊ ဒါမှမဟုတ် ဧကရာဇ်ငယ်လေးကရူးနေလောက်သည်ဟုသံသယဝင်နေခဲ့ကြသည်ပင်။

ထိုအချိန်တုန်းကဧကရာဇ်မယ်တော်ကဒေါသထွက်လွန်းလို့သွေးအန်ခဲ့ရသည်၊ သူမကိုယ်လုပ်တော်ရွေးတဲ့ကိစ္စနှင့်ပတ်သတ်ပြီးတွေးနိုင်မယ်တဲ့လား။

လင်ခုံးလုချက်ချင်းခေါင်းခါကာ ငြင်းဆန်လိုက်သည်။
"မရွေးဘူး။"

သူဒီကမထွက်သွားတာကဒီအပိုင်းမှာဇာတ်ကွက်မရှိတာကြောင့်ဖြစ်ပြီး ဆက်ဆံရေးနှင့်လုံးဝမဆိုင်ပေ။ ထို့အပြင် သူ့ရင်ထဲမှာသူသဘောကျတဲ့တစ်စုံတစ်ယောက်ရှိနေပြီကို သူကသူ့ဇနီးလေးကိုဘာလို့ထိခိုက်စေရမှာလဲ။

"မင်းမရွေးချင်ဘူးပေါ့?"
ဧကရာဇ်မယ်တော်မှာဒီရက်ပိုင်းကြောင်နှင့်ဆော့ကစားပြီးခွေးနှင့်လမ်းလျှောက်ထွက်​နေတဲ့အတွက်သူ့ကိုစိတ်ပျက်နေပြီဖြစ်သည်။ ဒီစကားကိုကြားလိုက်ရပြီးနောက် သူမနောက်ဆုံးမှာဒေါသထိန်းမရတော့ပေ။ သူမစားပွဲကိုရိုက်ချကာပြောလိုက်သည်။
"မင်းအသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ၊ ကိုယ်လုပ်တော်မရွေးချင်သေးဘူးလား။ မင်းဦးရီးတော်ကျင်းဝမ်ကိုကြည့်လိုက်၊ မင်းထက်၁၀နှစ်ပဲကြီးပေမဲ့ ငါ့လက်ထဲမြေးလေးရောက်လာတော့မယ်။"

"ဒါဆို သူကအသက်၁၂နှစ်မှာနန်းတွင်းသူလေးတစ်ယောက်ကိုကိုယ်ထိလက်ရောက်စော်ကားခဲ့လို့ ဖခမည်းတော်ရဲ့အဖိုးတော်ရိုက်တာခံခဲ့ရတာကျ ဘာလို့မပြောလဲ။"
သူ့ဦးရီးတော်အကြောင်းပြောလာတော့ ဧကရာဇ်ငယ်လေးမှာပြန်မပြောဘဲမနေနိုင်ပေ။

"မင်း!"
ဧကရာဇ်မယ်တော်မှာဒေါသထွက်လွန်းလို့ပြောစရာစကားမဲ့သွားရသည်။