ငါလှည့်စားခဲ့တဲ့ဇာတ်လိုက်ပြန်မွေးဖွားလာပြီဟ || ဘာသာပြန် [ Book-1 ]

[၁၅] စေ့စပ်ထားသောသတို့သားလောင်း။

!unicode!

လုစစ်သည်လွန်ခဲ့သောရက်အနည်းငယ်ကအားလပ်နေခဲ့ပေမဲ့ လုရန်ကျားနှင့်ကြယ်သူခိုးများအတွက်ကိစ္စများကိုခက်ခဲစေရန်သူ့ငယ်သားများကိုတာဝန်တချို့ပေးအပ်ခြင်းကဲ့သို့သော ရှေ့တန်းကိစ္စရပ်များကိုကိုင်တွယ်နေရဆဲပင်။

လင်ခုံးလုသူ့အိမ်တံခါးခေါက်လိုက်ပြီး သူအခုမှနိုးလာသည်ကိုမြင်လိုက်ရသော် သူမအံ့သြဘဲမနေနိုင်ပေ။
"ဒီလောက်နောက်ကျမှထတယ်လား။ ကိုကိုတို့စစ်တပ်ဌာနကလူတွေမှာပုံမှန်အိပ်ချိန်ရှိတယ်မဟုတ်ဘူးလား။"

လုစစ်အချိန်ကိုကြည့်ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်လျက်ပြောမိသည်။
"ကိုယ်နှစ်နာရီပဲအိပ်ရသေးတယ်။"

လင်ခုံးလု: "?!"

"မနေ့ညကဘာလုပ်နေလို့လဲ။"
သူ့သတို့သားလောင်းကိုနက်ရှိုင်းစွာချစ်မြတ်နိုးသည့်"အတိတ်မေ့"ချိုမြိန်သောအိုမီဂါလေးအနေဖြင့် သူကသူ့မှာရှိသင့်သည့်သတိတရားကိုချက်ချင်းထုတ်ပြကာမေးလိုက်သည်။
"ကိုကိုမရှိသင့်တဲ့တစ်နေရာရာကိုသွားခဲ့တာတော့မဟုတ်ဘူးမလား။"

ဟုတ်တယ်၊ မင်းအကောင်ကိုသွားဖမ်းတာ။

လုစစ်သူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ မဖြေဘဲမေးလိုက်သည်။
"ဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ။"

"ကိုကို့မွေးနေ့ဆို။"
လင်ခုံးလုသူ့လက်ထဲကစားစရာများကိုလှုပ်ခါပြလျက် ပြောလိုက်သည်။
"ဒီနေ့ကကိုကိုမွေးနေ့ဆိုတာကို ပါးပါးဆီကကြားခဲ့တယ်။"

မွေးနေ့?

လုစစ်မသိမသာလန့်သွားမိသည်၊ သူ့မိခင်ဆုံးပါးသွားစဥ်ကတည်းက မည်သူကမျှသူ့မွေးနေ့ကိုသူနှင့်အတူဂုဏ်မပြုပေးသဖြင့် ဒီနေ့ကတည်ရှိနေဆဲဖြစ်ကြောင်းသူမေ့လုနီးပါးပင်။

သူစိတ်လွတ်သွားချိန်တွင် သခင်လေးကရုတ်ခြည်းခါးကွေးကာ တံခါးကိုကိုင်ထားသည့်သူ့လက်မောင်းအောက်မှကြောင်လေးတစ်ကောင်ပမာ အခန်းထဲတွားသွားဝင်သွားသည်။

ဤသည်ကားအိပ်ခန်းနှစ်ခန်း၊ ဧည့်ခန်းတစ်ခန်းနှင့်စာကြည့်ခန်းပါသည့်အိမ်ဖြစ်သည်။ ဧရိယာတစ်ခုလုံးမှာမသေးပေမဲ့ ကြီးလည်းမကြီးပေ။ သခင်လေး၏စံအိမ်နှင့်လုံးဝနှိုင်းမရပေ။