ငါလှည့်စားခဲ့တဲ့ဇာတ်လိုက်ပြန်မွေးဖွားလာပြီဟ || ဘာသာပြန် [ Book-1 ]

[၃၅] ဘုရင်ခံမင်းသား။

!unicode!

တံခါးမှာတွန်းဖွင့်ခံလိုက်ရပြီး ဧကရာဇ်ငယ်လေးကအပြင်မှာရပ်လို့နေသည်။

သူ့မျက်နှာမှာဖြူဖျော့နေပေမဲ့ သူ့မျက်လုံးများမှာနီရဲလျက် ကျောက်ကျင်းစစ်ကိုတုံးအစွာစိုက်ကြည့်လို့နေသည်။ သူ့မျက်လုံးများမှာရေငွေ့တို့ဖြင့်ပြည့်နေသဖြင့် မျက်လုံးကိုကျယ်ကျယ်ဖွင့်ကာ တစ်ဖက်လူ၏ပုံရိပ်ကိုရှင်းလင်းစွာမြင်ရဖို့ကြိုးစားနေရသည်။

သူ့ခြေထောက်နာလို့လားမသိ၊ သူကားအနည်းငယ်တုန်ရီနေသယောင်။

ကျောက်ကျင်းစစ်ရင်ထဲမှာရုတ်ခြည်းနာကျင်သွားရကာ အလိုလိုရှေ့တိုးလိုက်မိသည်။ "ရှောင်လု...."

ဒါပေမဲ့ ဧကရာဇ်ငယ်လေးကသူရှေ့တိုးလာမှာစိုးသည့်အလား ခြေတစ်လှမ်းနောက်ဆုတ်သွားသည်။ ကျောက်ကျင်းစစ်တမဟုတ်ချင်းအေးခဲသွားရကာ ထိတ်လန့်မှုကသူ့ရင်ထဲမှာတဖြည်းဖြည်းချင်းပျံ့နှံ့လာသည်။

"အရှင်မင်းကြီး။"
သူခက်ခက်ခဲခဲပြောလိုက်ပေမဲ့ ဘယ်လိုရှင်းပြရမယ်မှန်းမသိပေ။

"ဧကရာဇ်?"
ဧကရီမယ်တော်မှာသူအပြင်မှာရှိနေမည်ဟုမထင်ထားမိပေရာ အနည်းငယ်အံ့အားသင့်ပြီးစိတ်ပူသွားပုံရသည်။
"ဘာလို့ဒီရောက်နေတာလဲ။"

ဧကရာဇ်ငယ်လေးကမဖြေဘဲ ကျောက်ကျင်းစစ်ဆီမှခဲရာခဲဆစ်အကြည့်လွှဲကာ တပ်သားများထံမှအချုပ်ခံထားရသည့်မိန်းမစိုးငယ်လေးကိုကြည့်လိုက်သည်။

"မင်း..ဘယ်သူလဲ။ ဘာလို့ကိုယ်တော့်ကိုလိမ်ပြီးဒီစကားတွေနားထောင်ခိုင်းခဲ့တာလဲ။"
သူ့စိတ်သူအတတ်နိုင်ဆုံးတည်ငြိမ်အောင်ကြိုးစားထိန်းလိုက်ပေမဲ့ သူ့အသံထဲမှာတုန်ရီမှုပါသွားဆဲပင်။

ချူဟုန်ကအသာပြုံးလိုက်ပြီး သူ့မျက်ဝန်းထဲမှာရူးသွပ်မှုရှိနေပေသည်။
"လိမ်တာ? ငါကမင်းကိုကိစ္စတချို့သိစေချင်ရုံပဲ။ ဘာလို့ ကျောက်ကျင်းစစ်ကမင်းကိုမသတ်ချင်တော့တာလဲ။ သူဘာလို့မင်းကိုနန်းမချချင်တော့တာလဲ။ တကယ်တော့ အဲ့ဒီ့ဧကရီမယ်တော်အဘွားကြီးကလည်းဒါကိုသိပေမဲ့ မင်းမသိအောင်ဖုံးကွယ်ထားတာ၊ မင်းကအသုံးမကျလွန်းလို့လေ....."