ငါလှည့်စားခဲ့တဲ့ဇာတ်လိုက်ပြန်မွေးဖွားလာပြီဟ || ဘာသာပြန် [ Book-1 ]

[၅၅] မသန်စွမ်းရေသူမင်းသားနှင့်လက်ထပ်ခြင်း။

!unicode!

လင်ခုံးလုမဂ်လာဆောင်မှာဘာမှမစားခဲ့သဖြင့် အနည်းငယ်ဗိုက်ဆာနေပြီးသားပင်။ သူစားပွဲပေါ်ကငါးကြော်အစပ်ကလေးကိုမြင်လိုက်ရချိန်တွင် သူမျက်စိမလွှဲနိုင်တော့ပေ။

သူအကြာကြီးစိုက်ကြည့်နေမိပြီး အဆုံးမှာသူမအောင့်အီးနိုင်တော့ဘဲ လက်အသာဆန့်လိုက်မိသည်။ ဒါပေမဲ့သူ့လက်ချောင်းထိပ်များကငါးကြော်ကိုထိတော့မည့်အချိန်တွင် ခပ်ဖွဖွချောင်းဟမ့်သံကတံခါးဝမှထွက်လာသည်။

လင်ခုံးလုရုတ်ခြည်းလက်ရုတ်ကာ မလုံမလဲခေါင်းလှည့်ကြည့်မိတော့ ခန်းမထဲကသိပ်မဝေးနေရာမှာလန်ဇယ်ကဝှီးချဲပေါ်မှာထိုင်လျက် သူ့ကိုမျက်နှာအမူအရာကင်းမဲ့စွာကြည့်နေတာကိုမြင်လိုက်ရသည်။ ထို့အပြင် တစ်ဖက်လူ၏အနောက်မှာ ငယ်သားများ၊ ကိုယ်ရံတော်များနှင့်အစေခံများ....

လင်ခုံးလု: "..." ဖာ့ခ်၊ များလိုက်တဲ့လူတွေ။

0687: "ငါးကြော်ခိုးစားဖို့ရည်ရွယ်လိုက်ပေမဲ့ လက်ပူးလက်ကြပ်အမိခံလိုက်ရပြီးတော့ လူတွေအများကြီးကရပ်ကြည့်နေကြတယ်။"

လင်ခုံးလု: "ဘာလို့ဒီလူအုပ်ကတိတ်တိတ်လေးလျှောက်လာကြတာလဲ။"

0687: "မင်းကငါးကြော်ကိုသည်းကြီးမဲကြီးစိုက်ကြည့်နေတာလေ။"

လင်ခုံးလု: "ဟုတ်လား။ ငါဘာလို့ခဏလေးပဲကြည့်လိုက်မိသလိုခံစားရတာပါလိမ့်?"

0687: "...." မင်းငါးမိနစ်ကြာအောင်စိုက်ကြည့်နေခဲ့တာဟ။

ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် လန်ဇယ်မှာသူ့အနောက်ကလူတို့ကိုပြောလိုက်သည်။
"မင်းတို့အကုန်လုံးအပြင်ထွက်သွားတော့။"

သူကားစစ်တပ်ထဲမှာနှစ်ပေါင်းများစွာနေခဲ့သဖြင့် မပြုံးတာအကျင့်ပါနေပြီပင်။

တံခါးပိတ်သွားချိန်တွင် သူတို့နှစ်ယောက်သာကျန်တော့သည်။

နန်းဆောင်ခန်းမ၏အတွင်းဘက်မှာချမ်းသာကြွယ်ဝစွာအလှဆင်ထားပေမဲ့ အလွန်ကြီးမားကာဗလာကျင်းနေသဖြင့် အထီးကျန်မှုတစ်စွန်းတစရှိနေပေသည်။

လန်ဇယ်ကစကားမပြော၊ မည်သည့်အမူအရာမပြဘဲ လင်ခုံးလုကိုသာတိတ်တဆိတ်ကြည့်လို့နေသည်။