Unicode
TYCDTN
Chapter 3
ယွီစီးယွီ့က ပြန်ဆွဲကာ သူ(မ)စိတ်အေးသွားသလိုပြုမူကာ ယွီရှန်းရဲ့ကျောကိုပုတ်ပေးကာ ပြောလေသည်
“ညီမလေးက ဒီလိုတွေးတော့ အစ်မစိတ်အေးသွားပြီ”
သူ(မ)က နူးညံ့စွာဆိုလေသည်
“ယွီရှန်းလေး ဒီလောက်ထိ ကြီးပြင်းလာမယ်လို့ မထင်ခဲ့မိဘူး.. “
ယွီရှန်းက မျက်ရည်တွေကို အင်္ကျီလက်ဖြင့်သုတ်ကာ သရော်လေသည်။
“အစ်မက တကယ်ပဲ စိတ်အေးသွားတာလား ဒါမှမဟုတ် ဟန်ဆောင်တာလား၊ ငါစိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေတာကို မတွေ့ရတော့ အစ်မလုံးဝ စိတ်ညစ်နေမှာပဲနော်၊ ဒဏ်ရာရပြီး နောက်တစ်ရက် ပြန်ရောက်လာတော့ အစ်မပဲ ကျေနပ်အားရစွာနဲ့ သူနဲ့တန်တယ် သူ ဘယ်လောက် ကြောက်လန့်နေမလဲဆိုတာ ကြည့်ရအောင်လို့ ပြောခဲ့တယ်မလား၊ အစ်မကို မေးပါဦးမယ် ဘာလို့ ငါ့ကို မနာလိုဝန်တို ဖြစ်နေတာလဲ”
ယွီစီးယွီ့က ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားလေသည်။
တံခါးအပြင်ဘက်မှာ ရပ်နေသေးသည့် ယွီဖင်ယန်ကလည်း မျက်မှောင်ကြုတ် နေလေသည်။
“နင် ဘယ်.. ဘယ်လိုသိတာလဲ”
ယွီစီးယွီက သူ့အစေခံ၂ယောက်ကို အမျက်အချောင်းချောင်း ထွက်နေသည့် အကြည့်ဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ အစေခံ၂ယောက်က ခေါင်းခါပြကာ ခြေလှမ်း၂လှမ်း ဆုတ်သွားလေသည်။
သူ ဘယ်လို သိတာလဲ။ သေချာပေါက် ဝတ္ထုဖတ်ထားလို့ သိတာပေါ့။ ထောင်စုနှစ်ကို ဖြတ်ကျော်လာရသော်လည်း ယွီရှန်းရောက်လာတာ နာရီပိုင်းပဲရှိသေးတာမလို့ သူ(မ) ဘယ်လိုမေ့မှာလဲ။
ရုတ်တရက်ကြီး ယွီစီးယွီ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာ အတွေးတစ်ခု ပေါ်လာလေသည်။ သူ(မ)က အလျင်အမြန် လှည့်ကာ အတည်ပြုလေသည်
“နင် နင်အစောကြီးကတည်းက နင့်ခြေထောက်တွေ ထိခိုက်သွားတာကို သိနေတာလား”
အခု ဒီငတုံးမက အစေခံတွေကို လာဘ်ထိုးပြီးတော့တောင် သူလျိုတွေ ထည့်တတ်နေပြီ။ ဘယ်တုန်းကတည်း ဖြစ်တာလဲ။
