Unicode
TYCDTN
Chapter 13
ထောင်ဟုန်နှင့် လျိုလွီ့က နှုတ်ဆက်ကာ အရိုအသေပေးကြလေသည်။
အစွမ်းရှိဆေးဆရာဖူက ပြတင်းပေါက်နားမှာ လဲလျောင်းနေသည့် ချစ်စရာကောင်းကာ မျက်လုံးထဲ ရွှင်လန်းတက်ကြွမှုတွေပြည့်နေသည့် ယွီရှန်းကို ညွှန်ပြရင်း
“ဒါက မင်းရဲ့ အားအင်ချည့်နဲ့ပြီး သနားဖို့ကောင်းတဲ့ ညီမလေးလား၊ ငါ့အမြင်တွေ မှုန်ဝါးနေတာပဲဖြစ်မယ်၊ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး ဘဝင်လေဟပ်နေပြီး ဇွတ်တရွတ် လုပ်တတ်တဲ့အမှုအရာတွေ အပြည့်ပဲ ဘယ်မှာ သနားစဖွယ်ကောင်းနေလို့လဲ၊ စောနက ကိစ္စကိုကြည့်ဦး တကယ်ကို ရှိန်လောက်တယ်ဟေ့ လူကို ကြောက်လန့်ပြီး ထွက်ပြေးသွားအောင်တောင် လုပ်နိုင်တယ်”
ယွီဖင်ယန်က ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ခြံထဲဝင်လာ နူးညံ့စွာခေါ်လေသည်။
“ရှန်းအာ”
စောနက အားရစွာ ရယ်နေသည့် ကလေးမလေးက ချက်ချင်း ပါးစပ်ပိတ်သွားကာ မျက်တောင်လေး ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ကာ နှာခေါင်းထိပ်လေးနီရဲသွားအောင် မျက်ရည်တွေ ကျလာလေသည်။ သူ(မ)က ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းဖြင့် အစ်ကိုကြီး ဟူသော စကားတစ်လုံးကိုသာ ပြောနေခဲ့သည်။ ပုံစံလေးက အလွန်သနားစဖွယ်ကောင်းကာ စောနက လူကိုထွက်ပြေးအောင် လုပ်လိုက်သည့် မြင်ကွင်းကို မတွေ့ခဲ့ပါက သူ(မ)ကသာ အလွန်အမင်း အနိုင်ကျင့်ခံခဲ့ရသည်ဟု ထင်နိုင်သည်။
ဒီတစ်ခါတော့ အမှန်အတိုင်း မြင်တွေ့ခဲ့ရလေသည်။ ကလေးမလေးရဲ့ အပြောင်းအလဲမြန်သည့် မျက်နှာထားကြောင့် အစွမ်းရှိဆေးဆရာဖူ တုန်လှုပ်သွားလေသည်။
“အစ်ကိုကြီး အစ်ကိုကြီး နောက်ဆုံးတော့ ပြန်လာပြီကို အရမ်းသတိရနေခဲ့တာ”
သူ(မ)က ပြတင်းပေါက်ကနေ ကိုယ်တစ်ပိုင်းထွက်ကာ အော်နေပြီး ပွေ့ဖက်ခံရဖို့ လက်၂ဖက် ဆန့်ထုတ်ပေးနေလေသည်။
ဒါက သူအိမ်ပြန်လာကို ပထမဆုံး နွေးနွေးထွေးထွေးနှင့် စိတ်အားထက်သန်စွာ ကြိုဆိုခံရခြင်း ဖြစ်သည်။ ယွီဖင်ယန်ရဲ့ အေးစက်သည့်မျက်နှာက နူးညံ့သွားကာ ခြေလှမ်းတွေ သွက်လိုက်ပြီး အော်ပြောလေသည်
