အခန်း(၁၃၈)
ယွီမောက်ချီနှင့် လင်ရှီတို့က လမ်းတွင် နှစ်လကျော်ကြာရှိနေပြီဖြစ်ပြီး စောမြို့သို့ရောက်ရန် နောက်ထပ် လဝက်ကြာဦးမည်ဖြစ်သည်။ ရှေးဟောင်းမြို့တစ်မြို့ဖြစ်ရုံကလွဲ၍ စောမြို့တွင် အလွန်ကြီးမားကျယ်ပြန့်လှသော အဝါရောင်သဲပြင်များဖြင့် ဝန်းရံနေသည်။ ဤနေရာတွင် အသက်ရှင်နိုင်မည့်နည်းလမ်းမှာ မြေကိုထွန်ယက်၍ ကိုယ့်အတွက် စားသောက်စရာကို ကိုယ့်ဘာသာ စိုက်ပျိုးခြင်းဖြစ်ပြီး အမျိုးသမီးများကမူ အမျိုးသားများအပေါ်တွင် မှီခိုနေရလေသည်။ ကျက်တီးမြေများနှင့်အတူ ကြမ်းတမ်းလှသော ရာသီဥတုအခြေအနေများကြောင့် အမျိုးသားများက ကိုယ်တိုင်အတွက်ပင် လောက်ငှအောင်မစားနိုင်လေရာ သူတို့၏ ဇနီးမယားများကို မည်သည့်နည်းဖြင့် ကျွေးထားနိုင်မည်နည်း။ ထို့ကြောင့် အမျိုးသမီးများကို ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးများအဖြစ် သတ်မှတ်ထားကြသည်။ ကလေးမွေးဖွားရန်နှင့် ကလေးကိုပြုစုပျိုးထောင်ရုံမှတပါး အမျိုးသမီးများကို သူတို့၏ မကျေနပ်ချက်များ ဖော်ထုတ်ရာတွင် သို့မဟုတ် လိင်ဆန္ဒရေးရာတွင်သာ အသုံးပြုသော အရာဝတ္တုများအဖြစ် သတ်မှတ်ထားကြသည်။
စောမြို့တွင် ကိုယ့်ဇနီးကို ရိုက်နှက်ရတာ မကြိုက်သည့် ယောက်ျားဟူ၍မရှိပေ။ ကာလကြာရှည် အလုပ်လုပ်ရမှုနှင့် ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခံရမှုကြောင့် စောမြို့မှ အမျိုးသမီးများက အတော်လေးအသက်တိုကြပြီး လူအနည်းငယ်ကသာ အသက်လေးဆယ်ကျော်အောင် နေနိုင်ကြသည်။
ယွီမောက်ချီက ခရီးတစ်လျှောက်တွင် စောမြို့အကြောင်း မေးမြန်းစုံစမ်းခဲ့ပြီးပြီဖြစ်သည်။ သူမ ထိုမြို့အကြောင်း ပိုသိလေလေ အေးစိမ့်မှုကို ပိုခံစားလာခဲ့ရသည်။ ယနေ့တော့ ပြည်နှင်ဒဏ်ခံရသော လူအုပ်စုက လူသူကင်းမဲ့သော မြင်း နားနေစခန်းတွင် ရပ်လိုက်ကြပြီး နေရာလွတ်ကိုရှာပြီး အစာခြောက်များကို သူတို့၏ အဝတ်အိတ်များမှ ထုတ်ယူကာ ၀ားသောက်လိုက်ကြသည်။
ယနေ့ညတွင် လမင်းကြီးက ထိန်ထိန်သာနေလျက်ရှိသည်။ လရောင်က မျက်ကွင်းများကျနေပြီး ဖြူဖျော့ကာ သနားစဖွယ်ကောင်းနေကြသော လူများအပေါ်တွင် ဖြာကျနေတာကြောင့် သူတို့ပုံစံကို အတော်လေး ထူးဆန်းကာ ကြောက်စရာကောင်းနေစေသည်။ ယွီမောက်ချီက ရုတ်တရက် သူမ၏နောက်ကျောကို အဆူးတစ်ချောင်းဖြင့် ထိုးလိုက်သလိုခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ လှည့်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် အကျဉ်းသားအစောင့်က သူ၏အမဲသားခြောက်ကိုစားရင်း ရဲရဲနီနေသည့် မျက်လုံးများဖြင့် သူမကို စိုက်ကြည့်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ၏ မဲနက်နေသော မျက်စိသူငယ်အိမ်များတွင် ညစ်ညမ်းလှသော အလိုရမက်တို့က တောက်လောင်နေလျက်ရှိသည်။
