Unicode
TYCDTN
Chapter 8
ယွီရှန်း ချွေးတွေစိုကာ တစ္ဆေတစ်ကောင်လို ဖြူဖတ်နေတာကို တွေ့တော့ ယွီဖင်ယန်က အမြန်လေး ရှေ့တိုးသွားကာ မေးလေသည်
“အရမ်းနာနေလား၊ ဆေးဆရာပင့်ပြီးပြီလား”
ယွီရှန်းက သူ့ရဲ့အင်္ကျီလက်အစကို ဆွဲကာ မေးလေသည်
“အစ်ကိုကြီး ဘယ်သွားမလို့လဲ”
ကလေးမလေးက တော်တော်လေး တုန်ယင်နေဟန်တူသည်။ နေ့တိုင်း သူ(မ)ကို အဖော်ပြုပေးပြီးနောက်တော့ ဒီခွဲခွာမှုက သူ(မ)ကို အလွန်ကြောက်ရွံ့စေပုံရသည်။ ယွီဖင်ယန်က အိပ်ရာဘေးတွင်ထိုင်ကာ သေချာလေး နှစ်သိမ့်လေသည်
“အစ်ကိုကြီးက ဘုရင့်အမိန့်အရ တာဝန်သွားထမ်းဆောင်ပြီး မကြာခင် ပြန်လာမှာပါ၊ ရှန်းအာ မကြောက်နဲ့၊ ကိစ္စရှိရင် ဖုန်းမောမောကို ရှာလိုက်၊ သူက ညီမလေးကို ဂရုစိုက်ပေးလိမ့်မယ်”
ယွီရှန်းက သူ့ကို ဘယ်လိုတားရမလဲဆိုတာ စဥ်းစားနေတုန်း လျိုလွီ့က ဆေးဆရာဖြင့် ပြန်ဝင်လာလေသည်။ ယွီရှန်းကလည်း အချိန်ဆွဲဖို့အတွက် လိမ္မာစွာ သွေးခုန်နှုန်း အစမ်းခံလေသည်။
ယွီဖင်ယန်ကလည်း စိတ်ရှည်စွာ စောင့်နေခဲ့သည်။ ဆေးဆရာက ဘာပြဿနာမှ မရှိဘူးလို့ ပြောမှ သူစိတ်အေးသွားပြီး အစေခံတွေကို ဆေးရည် ကျိုခိုင်းလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ယွီရှန်းကို တိုက်လိုက်လေသည်။
ယွီရှန်းကလည်း ဆေးသောက်ရင်း အကြံထုတ်နေခဲ့သည်။ သို့ပေမယ့် ဆေးတစ်ပန်းကန်သာ သောက်လို့ကုန်သွားပေမယ့် ဘာအကြံမှ ထွက်မလာခဲ့ပေ။
ယွီဖင်ယန်က သူ(မ)ရဲ့ အဆင်ပြေလာသည့် အသားအရောင်ကိုကြည့်ကာ သစ်သီးချိုချဥ် ခွံ့ကျွေးလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ခေါင်းအုံးပျော့လေးကို ထုတ်ကာ အိပ်ရာထက် လဲလျောင်းခိုင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် စောင်ခြုံပေးကာ မကြောက်နဲ့ဟူသော နှစ်သိမ့်စကားပြောကာ လှည့်ထွက်သွားလေသည်။
အရင်ဘဝတုန်းက ယွီရှန်းက အစ်ကိုကြီးရဲ့ အသက်ဘေးနဲ့ပတ်သက်ကာ တိကျစွာ ခန့်မှန်းနိုင်ခဲ့သည်။ ဒီဘဝမှာ အစ်ကိုကြီးရဲ့ အသက်က ပြောင်းလဲသွားသော်လည်း ကြိုတင်သိနိုင်သည့်ခံစားချက်က ပျောက်မသွားဘဲ ပိုပြင်းထန်လာဟန်တူသည်။ သေချာတွေးတောပြီးနောက် ဒါက အခွင့်ကောင်း အလှည့်အပြောင်းဟု မှတ်ယူနိုင်သည်။ ယွီဖင်ယန်သာ လုံခြုံဘေးကင်းစွာ ရှိနေမယ်ဆိုရင် သူ(မ) ဘဝက ပိုအဆင်ပြေ ချောမွေ့သွားလိမ့်မည်။ မှူးမတ်စံအိမ်တော်အနေနှင့် ရန်သူများစွာ ရှိနိုင်ပြီး အနာဂတ်မှာလည်း ကပ်ဘေးမျိုးစုံကို ကြုံတွေ့ရနိုင်သည်။
