စာအုပ်ထဲက ဇာတ်ပို့ဇာတ်ကောင်ထဲသို့ကူးပြောင်းလာသော မှုခင်းဆရာဝန်အမျိုးသမီးတစ်ဦး။

Ch-16 : နှလုံးသားနွေးထွေးသွားခဲ့တယ်။

Ch-16 : နှလုံးသားနွေးထွေးသွားခဲ့တယ်။

"ကျွန်တော်မြင်တယ်။ သူ တိတ်တဆိတ်ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်တာ!" အနက်ရောင် မျက်မှန်တပ်ထားသည့် အမျိုးသားတစ်ဦး ကြည့်ရှုသူများထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုအမျိုးသားသည် အသက် 30ကျော်ရှိပြီး၊အဝါရောင်ဂျာကင်အင်္ကျီနဲ့ အနက်ရောင် ဂျင်းဘောင်းဘီကို ၀တ်ထား၏။ထိုသူသည် အရပ်ရှည်ပြီး စိတ်အားထက်သန်နေ၏။

"ကောင်းပြီ၊ အခု ငါတို့မှာ သက်သေရှိလို့ မင်းရဲ့ဖုန်းကိုထုတ်ပေးပါ။ မဟုတ်ရင် ရဲစခန်းကို တိုက်ရိုက်သွားရမယ်!" ပိုင်လော်လည်း ထိုလူကိုဖမ်းဆုပ်ထားသည်။သူမက မိန်းမတွေကို မလေးစားတဲ့ လူယုတ်မာတွေကို အမြဲမုန်းတီးတယ်။

"မင်း!" ထိုလူက အဝါရောင်ဂျာကင်အင်္ကျီဝတ်ထားသည့် အမျိုးသားကို ကြည့်လိုက်သည်။ "ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ် စိတ်ထဲထည့်ထားတာ ပိုကောင်းတယ်! မဟုတ်ရင် မင်း ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ်!"

"မင်းဘယ်သူကို ခြိမ်းခြောက်နေတာလဲ!" ရှကျင်း လည်း ထိုလူ၏ပခုံးကို ဖိထားသည်။ "မင်းမပူးပေါင်းရင် ငါတို့ ရဲစခန်းကို သွားမယ်။"

အဝါရောင်ဂျာကင်အင်္ကျီဝတ်ထားသော အမျိုးသားသည် ထိုယောကျာ်းကိုခြိမ်းခြောက်နေသည်ကိုမြင်သောအခါ လုံးဝစိတ်မပူပေ။ အဲဒီအစား သူကအနားကို လျှောက်လာတယ်။ သူ့မျက်မှန်နောက်က အကြည့်တွေက အလွန်စူးရှ၏။ သူက ငုံ့ပြီး တိုးတိုးပြောတယ်။ "မင်းလို လူယုတ်မာတစ်ယောက်ကအသက်ရှင်ဖို့ မထိုက်တန်ဘူး။ ငယ်ရွယ်တဲ့ ကောင်မလေးတွေကို အနိုင်ကျင့်တာ မင်းက ဘာလဲ!"

ယင်ထောင် ရဲစခန်းကိုဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ ပိုင်လော် နှင့် ရှကျင်းတို့သည် ရဲအရာရှိများဖြစ်ကြသော်လည်း၊ ဤအရပ်ဘက်အငြင်းပွားမှုမျိုးသည် စုံထောက်များ၏ လက်အောက်တွင်မရှိပေ။

သူ့ရှေ့က အဝါရောင် အင်္ကျီဝတ်ထားတဲ့ အမျိုးသားကို ကြည့်လိုက်ရာ ယင်ထောင် အနည်းငယ်ရင်းနှီးနေသလို ခံစားရတယ်။ သူသည် အလွန်နူးညံ့သိမ်မွေ့သော်လည်း သူမကို စိတ်မသက်မသာဖြစ်စေသည်။ အရင်က ဘယ်မှာတွေ့ဖူးလဲဆိုတာ မမှတ်မိတော့ပါ။