Pamiętnik Ady

8 maja 2005, niedziela rano

Właśnie płaczę. Dlaczego wszystkie smutki tak bardzo dotykają mnie?

Czy ja zrobiłam komuś coś złego?

Kurczę...

Nie wiem, czy potrafię to opisać, ale spróbuję...

***

Wczoraj byłam z Martusią i Marcelką na spacerku.

Przechodziłyśmy koło pustego domu, który był nieogrodzony i przyszedł nam do głowy świetny pomysł, by tam wejść i usiąść sobie na tarasie.

Zrobiłyśmy to, będąc w stanie totalnej głupawki, po czym przez bardzo długi czas grałyśmy w "Co by było, gdyby" i rozmawiałyśmy o wszystkim, co nam tylko przyszło do głowy. Zastanawiałyśmy się, jak zareagowałaby straż miejska, gdyby nas tam przyłapali.

Przyszłam do domu i byłam w świetnym humorze. Włączyłam Gadu–Gadu. Nagle w dolnym rogu ekranu zobaczyłam komunikat "Marta Maciejka jest dostępna". Ucieszyłam się, że pogadamy. Napisałam:

Ja: Hej Marta! Dostałaś łańcuszek od Michała?

Marta: Tak

Ja: Wysłałam już do 30 osób :D

Marta: Super

Ja: To miała być ironia?

Marta: No

Ja: O co ci chodzi?

Marta: Oj nic, mam zły humor

Już wtedy wydawało mi się to podejrzane. To nie w jej stylu. Przecież jeszcze tego samego dnia śmiałyśmy się i wydurniałyśmy na maxa siedząc na czyimś tarasie. To dziwne, że tak szybko straciła humor!

Pisałyśmy dalej, a ona była jakaś dziwna.

Marta: Oj Ada, nie mam czasu

Wchodziła na niewidoczny, a później znowu na dostępny i tak w kółko. Po chwili wysłała mi wiadomość:

Marta: Modrzew mi się podoba

To już było przegięcie.

Ja: O co ci chodzi? Czemu się tak wygłupiasz?

Czułam się, jakbym pisała z jakąś zupełnie obcą osobą.

Napisałam do Joli.

Ja: Piszesz z Martą?

Jolka: Tak, powiedziała, że Modrzew jej się podoba

Ja: A ty co na to?

Jolka: No żeby z nim pogadała

Ja: Acha

Szczypałam się kilka razy, ale to nie wyglądało na sen. Widocznie takie dziwne rzeczy mogą się dziać także na jawie...

Ale nie mogłam uwierzyć w te bzdety.

To był czysty absurd.

Dręczyło mnie tylko pytanie:

PO CO ona się tak nabija?!