CHASING ALLEN

#60- SHUT DOWN

Saturday was just a consequence of being drunk last friday night. Halos isuko ko ang ulo ko sa sobrang bigat nito ng magising ako. I checked on my phone and got some hot seat questions from my colleagues.

Gab 2:08am
What happened?! Im with Henry he's drunk.

Ngumisi ako bago nagtipa.

To Gab
I don't know Im drunk too hahahaha!

Bumangon na ako at halos iumpog ko sa pinakamalapit na pader ang ulo ko. Damn this hang over!

Henry 3:09am
Open the door let's talk

Gab 3:10am
We're at the front of your house.

I rolled my eyes heavenwards. Bahala ka sa buhay mo!

Sunday..

Instead of preparing for the acquaintance party later ay mas ginusto ko pang ubusin ang oras sa pagtitig sa kisame. Wala akong balak um-attend sa nasabing party. I was so occupied by what happened last friday night. I am disappointed. Big time! At nanghihinayang din ako.

I was almost there! I even break my own walls just to let him in, pero sinayang niya ang pagkakataon niya.

Nang mapagod ang mata ko sa pagtitig sa kisame ay bumangon ako. I walked towards my cabinet. Inilabas ko ang shoe box na dalawang taon ko ng inaalagaan.

Tinitigan ko ang kahon at mapait na napangiti. I remembered my Kuya about this shoe box thingy.

Flashback..

It was their second anniversary pero dahil may tour si Ate Chinny hindi sila nagkasama. Instead na mabagot si Kuya, I saw him cleaning his cabinet. Matapos niyang i-ayos ang mga damit niya ay lumabas siya bitbit ang isang shoe box. Nagsindi siya ng apoy at kumanta ng paalam na kahapon by ebe dancel.

Natawa pa ko nung una pero nung nakita kong unti-unti niyang sinusunog ang pictures at sulat sa kanya ng ex niyang si Lyrica, na-curious ako. Ngayon lang ba siya naka-moved on? O ngayon niya lang naharap na sunugin yan?

Paalam na kahapon..

Kailangan na ako ng ngayon..

He sang, until slowly, piece by piece, everything that represents their memories turned into ashes.

..End of flashback

He sacrifice those things para tuluyan siyang maka-focus sa kasalukuyan.

Do I need to do the same too?

Kailangan na nga ba kitang kalimutan? Kailangan ko na nga ba talagang mag-move on? Still, I can't find enough reason to let go.

Binuksan ko ang kahon at isa-isang tinignan ang mga pictures namin ni Rodney, even the first roses I recieved from him ay maingat na nakalagay sa ziplock ang mga petals, the card from it, the note on the sandwich, the petals from the boquet he gave when he asked me to be his date on our JS Prom. All the memories we had was kept in this box. Suddenly I felt the usual emptiness in my heart.

Gusto kong maiyak sa t'wing naiisip kong, hanggang ngayon wala pa siya. May plano ba siyang sundan ako? Gusto pa ba niyang makita ako? Mahal pa kaya niya ko? Kasi ako mahal na mahal ko pa rin siya.

Napapikit ako at malumanay na dumaloy ang luha sa mga mata ko ng biglang mag-beep ang cellphone ko.

Pinunasan ko ang luha ko saka ko tinignan ang text.

Joy
San ka nag-aaral?

Napakunot ang noo ko. Napaka-out of the blue naman nito.