🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 8°🔥

-"Τίποτα" πετάω αδιάφορα και κάνω να φύγω.
Νιώθω ένα χέρι να με τραβάει.
-"Που πήγαν τα γυαλιά σου ;"
-"Βόλτα. "
-"Μην με ειρωνεύεσαι εμένα. Τα είπαμε πιο πριν αυτά...."
Κατεβάζω το κεφάλι μου.
-"Μου άρεσαν περισσότερα τα γυαλιά. "
-"Γιατί; Να με κοροϊδεύεις;"
-"Πες το και έτσι. "
πως αλλιώς να το πω άνθρωπε μου ;
Έλεος.
-"Μωράκι μου.."Ακούγεται μια γυναικεία φωνή από πίσω μας.

Μου; Αφού αυτός τα έχει με την... Ε ρε δεν πάμε καλά. Άρα κάνει και αυτή καλά που του τα φοράει. 

《Αγάπη μου είναι ο Στέφανος Θεοδοσίου, αλλάζει τις γκομενες σαν τα πουκάμισα. Δηλαδή πως να μην της αλλάζει δηλαδή. Κοίτα εδώ βλέμμα, κοίτα μάτια. Αχχχ😍》

Κατίνα συγκεντρωσου. Θεέ μου τι ακούω από τον ίδιο μου το ευατό.
Καταρχάς είναι ήλιθιος, τα tattoo χάλια και γενικώς είναι χάλια. Τι βρίσκουν πάνω του όμορφο;

《Εμ είσαι μικρή ακόμα για να σου απαντήσω.》

Ιου ιου ιου. Κατίνα;Θεέ μου.
Τοσο χυδαία που είσαι. 

《Εγώ σου φταίω τώρα. Σου έδωσα μια απάντηση στην ερώτηση σου.》
Τσ....
-"Εμ εγώ να πηγαίνω..."λέω κοιτάζοντας το πάτωμα και τραβάω το χέρι μου από το δικό του.
-"Όχι να πηγαίνω εγώ. "Λέει από δίπλα η ξανθιά κοπελίτσα νευριασμενα.
-"Μα πως; Αφού είχατε αφήσει κάτι στην μέση. "Λέω λίγο θυμωμένα. Γιατί να θυμωσω τώρα; ΔΕΝ ξέρω.
-"Ρέ Εβελινα τι λες τώρα; αλήθεια Νόμιζες θα έκανα κάτι με αυτήν;"της λέει εκείνος χαχανιζοντας και δείχνοντας με από πάνω έως κάτω.
-"Ρέ άντε στο διαόλο. "Λέω ψιθυριστά και φεύγω. 

Που τους βρίσκουμε αυτούς ρε; Και μαλάκες και προσβλητικοι και... και χωρίς μυαλό.
Τα νεύρα μου είναι τσιτωμενα αυτή την στιγμή και δεν ξέρω καν το γιατί. 

Άκου εκεί κάτι εγώ με αυτήν;
Επειδή έχω σιδεράκια και γυαλιά; Ε τότε ρε φίλε τι ασχολείσαι με εμένα όταν σαρεσει άλλος τύπος κοριτσιών. Βλάκα...Ε βλάκα. 

-"Φεύγουμε. "Φωνάζω στην Αθανασία.
-"Κάτσε τι έγινε. "
-"Φεύγουμε είπα. "Επαναλαμβάνω.
-"Μα γιατί;"
-"Αθανασία. "Της λέω νευριασμενα.
-"Καλά καλά. "

[.......]

Εδώ και 20 λεπτά περιμένουμε την μητέρα μου να έρθει να μας πάρει. Σιγά μην έπαιρνα ταξί. Η μαμά και χίλιες φορές η μανούλα μου.

-"Φέρε μου πάλι το κινητό σου."Της λέω αλλά βλέπω πως έχει γειρει το κεφάλι της στον ώμο μου.
-"Καλά άστο. "

Τότε πλησιάζει ένα αμάξι. Δεν μπορώ να δω πολύ καλά από τα φώτα αλλά ελπίζω να είναι της μητέρας μου.
Ναιπ αυτό είναι επιτέλους ήρθε.