🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 86°🔥

Βάζω τα χέρια στις τσέπες και συνεχίζω αδιαφορώντας για αυτόν.
-"Με την Φαιη όλα καλά;" ρωτάει αφήνοντας με παγοκολωνα.

-"Δεν νομίζω να σε ενδιαφέρει αυτό. Απλά παράτα μας ήσυχος."
-"Θα σου κάνω την ζωή χειρότερη. Πίστεψε με."
Ναι φοβήθηκα τώρα.
-"Στέφανε;" Ακούγεται μια γυναικεία γνώριμη φωνή πίσω μας.
Για την ακρίβεια πίσω μου. Ο τύπος είχε εξαφανιστεί.
-"Τι θες Μαρία;" ρωτάω καθώς προχωράω προς το φαρμακείο.
-"Εμ...που πας;"
-"Στο φαρμακείο. Είναι άρρωστη η Φ.." πήγα να πω αλλά μετά σκέφτηκα ότι δεν θα την ένοιαζε και πολύ.
-"Α Μάλιστα. Καλά τότε να πεις Περαστικά."ξινίζει την μούρη της και φεύγει.
Γιατί να έχει τόσο μίσος στην ίδια της την αδερφή;

Fay's POV :

Καίω και πάλι καίω. Ο παλμός της καρδιάς μου έχει γίνει πιο γρήγορες και η ανάσες μου κοφτές.
Ακόμα να δράσει το ηλίθιο;
Μια βδομάδα είμαι χάλια. Πυρετός ούτε που να μου κάνει την χάρη να κατέβει έστω να πάει 38. Όχι 39 θα παραμείνει.
Λείπω από το σχολείο μια βδομάδα και Χριστό δεν ξέρω τι θα γράψω στις εξετάσεις.
Ο Στέφανος ας μην μιλήσω για εκείνον.
Ήταν στην αρχή της εβδομάδας λίγο χάλια, αλλά επειδή αυτόν ακόμα και το κάρμα είναι ερωτευμένο μαζί του, γρήγορα έγινε καλά.
Επίσης από τότε που έχει γίνει καλά,από δω το πάει, από κει το πάει στη λέξη από σ θα το καταλήξει. 
Έλα όμως που έχω δεν έχω καθόλου όρεξη και θέλω να διαβάζω,έχω μείνει αρκετά πίσω και ο κύριος δεν βοηθάει καθόλου.
Βρίσκεται στην τάξη ή καθόλου;

...Ντινγκ Ντονγκ...

Βρε καλώς τον. Χίλια χρόνια θα ζήσει.
Και δεν πιστεύω να γεράσει. Έτσι μανάρι θα πεθάνει.
Σέρνω τα πόδια μου προς την πόρτα και την ανοίγω.
-"Καλησπέρα."
Γυρνάω το κεφάλι μου γρήγορα εφόσον η φωνή ήταν αντρική και δεύτερον όχι γνώριμη.
-"Κύριε Τάσο; Τι κάνετε εσείς εδώ;" ρωτάω περίεργη.
Πως ξέρει που μένω και γιατί δείχνει τόσο νονός της νύχτας;
-"Φαιη κορίτσι μου Συγγνώμη για την ενόχληση αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι. Αφορά τον Στέφανο." Λέει και δείχνει στεναχωρημενος.
-"Ελάτε καθίστε. Συγγνώμη για την ακαταστασία απλά ήμουν άρρωστη όλη την εβδομάδα και η μητέρα μου βρήκε να λείψει στην Θεσσαλονίκη για ένα συνέδριο."
-"Δεν υπάρχει να ζητάς συγγνώμη. Και Περαστικά σου. Μου μίλησε ο Στέφανος για την κατάσταση σου."λεει
Τον κοιτάζω περίεργα.  Μίλησε με τον Στέφανο; πως αφού είχαμε κανονίσει να μην πούμε που βρίσκεται. Ούτε η Αθηνά ούτε ο Μάρκος ούτε εγώ.
-"Μιλήσατε με τον Στέφανο;" ρωτάω  μπερδεμένη.
-"Ναι μου είπε ότι βρίσκεται στο εξοχικό και ότι θα εγκατασταθεί εκεί για λίγο."
Οκευ ποιο παράξενο δεν γίνεται.
-"Ωραία. Εσείς θέλατε να μου πείτε κάτι όμως,πείτε μου." 
Κάθομαι σοβαρή στον καναπέ και περιμένω να ακούσω.
-"Λοιπόν Φαιη ο Στέφα--"
-"Φαίη άνοιξε την πόρτα τώρα. Τάσο ξέρω ότι βρίσκεται μέσα. Άνοιξε τωρα την πόρτα Φαιη." Ακούγεται η φωνή του Στέφανου απέξω.
Χτυπάει ασυγκρατητος την πόρτα και το κουδούνι.
-"Καλύτερα να ανοίξω."Του λέω αλλά με σταματάει.
-"Μην τολμήσεις! Έλα μαζί μου..."με τραβάει από το χέρι.
Τι στο καλό συμβαίνει;