🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 41°🔥

Το κεφάλαιο αυτό είναι για την : stellaprincessa iBelieveInUrnicons
💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕

-"Θεε μου." Πετάγομαι από την θέση μου και πηγαίνω δίπλα στην Αθανασία.
-"Ηρέμησε γλαστρακι. Για πείτε τώρα ποιοι αναστεναγμοί;" ξαναρωτάει.
Αλήθεια τώρα δεν θυμάται τίποτα;
Ούτε ότι έσπασε το ποτήρι. Κάτι τέλος πάντων. Μα τίποτα;

Stephen POV :

-"Μιας γειτόνισσας."μου απαντάει η Αθανασία και με βλέπει κάπως άγρια. Το ίδιο και ο Σταύρος αλλά από την άλλη είναι και η Φαίη η οποία με κοιτάζει απογοητευμενη
-"Εγώ γιατί δεν άκουγα; Στο σπίτι μου κοιμήθηκες χθες."Την ρωτάω.
Γιατί όλα τα καλά τα χάνω!
-"Γιατί εσύ ήσουν μεθυσμένος."
Η αλήθεια ναι ήμουν αλλά μετά έπεσα στο κρεβάτι και ξεράθηκα. Τοσο κουρασμένος.
-"Δεν ήμουν." Της λέω.
-"Ωραία τότε γιατί τσακωθηκες με μητέρα σου;"
Όχι που θα με παγιδεψει η Αθανασία. Ερώτηση παγίδα *αλερτ*
-"Ποτε;" της λέω με βλέμμα νικητή.
-"Χθες το βράδυ."Απαντάει πολύ γρήγορα.
Πόσο μεθυσμένος ήμουν ρε παίδες.
-"Τσακωθηκα εγώ με την μητέρα μου;" ρωτάω και μια την Φαιη εφόσον πρέπει να βρισκόταν και αυτή εκεί.
-"Ναι η Φαιη με φώναξε και εμένα." Πετάγεται.
Και τότε κοιτάζω την Φαιη η οποία κουνάει καταφατικά το κεφάλι της.
-"Και για ποιο λόγο τσακώθηκα;"
Για να πουν αυτές δηλαδή!
-"Η Φαιη ξέρει."μου απαντάει και την βλέπω που γουρλωνει τα μάτια της.
Τώρα που τα βλέπω καλύτερα νομίζω έχουμε το ίδιο χρώμα ματιών μπορεί και λίγο πιο σκούρα τα δικά μου αλλά είναι πολύ ωραία.
-"Ούτε εγώ ξέρω."μου λέει λίγο αργότερα.
《Καλημέρα....》
Και σε σένα. Ούτε εσύ το αντέχεις το μεθύσι εε;
《Όχι καθόλου.》
-"Αφού τώρα είπε η...."
《Ποτήρι σπασμένο, φιλησες την Φαιη και την σήκωσες για να την πας στο σαλόνι, σας βρήκε η μητέρα σου ,τσακωμός,ένα δάκρυ σου λυγίσε. Μετά έφυγε.》
Έρχονται όλες η εικόνες στο μυαλό μου.
Όλα αυτά συνέβησαν εχθές; Φιλήσα την Φαιη ; Εγώ; Είπαμε φιλαράκια αλλά όχι και ... Πόσο μαλακας είμαι;
Πες μου πως μόνο την φιλήσα..Και δεν συνεχίσαμε...
《Όχι άλλα άμα δεν σας έβρισκε η μητέρα σου..Ναι!》
Γαμωτο! Γιατί να το κάνω αυτό σε εκείνην;
-" Είσαι μαζί μας ;"με διακόπτει από τις σκέψεις μου ο Σταύρος.
-"Ναι...Ναι απλώς μου ήρθαν κάποιες εικόνες από τα χτεσινά!" Του απαντώ και γουρλωνουν τα μάτια τους και οι τρεις.
Άρα όλα αυτά είναι αλήθεια...φιλησα την Φαιη... Μαλάκα τι έκανα;
-"Ο - όπως;"ρωτάει τραυλιζοντας η Φαιη.
-"Δεν είναι για εσένα αυτά γλαστρακι. Ντροπή!" Της λέω με πονηρό χαμόγελο.
Πιστεύω το σχέδιο να πιάσει.
-"Ωραία πες σε εμάς." Λέει τότε ο Σταύρος και γυρνάω προς εκείνον
-"Λοιπόν κρίμα που δεν ήρθες και εσύ. Είχε κάτι κωλους φίλε μου εχτές. Ειλικρινά έχασες. Ήταν μια Ρωσίδα! Την κερναγα ποτά και με τα καταλάβατε που καταλήξαμε." Τους λέω και με βλέπουν όλοι ξαφνιασμενοι. Η Φαιη ήταν έτοιμη να κλάψει από ότι βλέπω αλλά συγκρατιεται.
《Είσαι μαλάκας αγόρι μου. Γιατί το κάνεις αυτό στο κορίτσι. Αφού πότε δεν συνέβη τίποτα με καμιά Ρωσίδα. Απλώς βγήκατε και ήπιατε επειδή σε κάλέσε ο άλλος.》
Άντε γαμησου. Ότι θέλω εγώ θα κάνω. Από την άλλη θέλω να μάθω γιατί εκείνη το συνέχισε! Θα μπορούσε να είχε αρνηθεί, αλλά όχι το συνέχισε.
Κάτι σημαίνει αυτό σωστά;
-"Α ωραία περάσατε δηλαδή;"ρωτάει και μπορώ να διακρίνω ένα εκνευρισμό. Ζήλεψε!
Μαζεύει πάνω το μαλλί και παρατηρώ τον λαιμό της ο οποίος έχει σημάδια.
Οοο είμαι καλός! Καλλιτέχνης έπρεπε να γίνω. Είναι πραγματικά πίνακας ζωγραφικής.
-"Υπέροχα. Καμιά σχέση με εσάς." Λέω και εννοώ όλα τα κορίτσι του σχολείου.
-"Μάλιστα! Φαιη πάμε ας συζητήσουν τα αγόρια για τις ρωσιδες! " Πετάγεται η Αθανασία και την τραβάει.
Αφού απομακρυνονται αρχίζω και γελάω.
-"Είσαι κάπως creepy!"μου λέει ο Σταύρος.
Α ναι τον ξέχασα αυτόν.
Σταματάω να χαμογελάω.
-" Τι σου είπε η Φαιη για εμάς;" τον ρωτάω.
-"Τι να μου πει ;"
Μην κάνεις πως δεν θυμάσαι Σταυρακο!
-"Τα χθεσινά..." λέω .
-"Πια χθεσινά;" με ρωταει.
-"Έλα ρε αλήθεια τώρα νομίζεις ότι τα έχω ξεχάσει; Και αυτό με τις ρωσιδες πλάκα έκανα. Ήθελα να δω άμα θα ζηλέψει ή όχι."Του εξηγώ και με κοιτάζει σοβαρός.
-"Πας καλά ρε μαλάκα!" Φωνάζει.
-"Τα λόγια σου!"του λέω λίγο θυμωμένα. Είπαμε Καλές σχέσεις αλλά όχι και κολλητάρια.
-"Καλά... Πάντως τίποτα δεν είπαμε απλώς η Αθανασία το φώναξε παντού."μου εξηγεί.
-"Τι είπε;"
-"Ότι την φιλησες. "Μου απαντάει.

[.......]

-"Θα μπεις μέσα Ναι ή όχι;" με ρωταει.
-"Είσαι σίγουρη; Εννοώ..." Την ρωτάω για να σιγουρευτώ.
-"Μπες ρε διάολε!"μου φωνάζει και με τραβάει μέσα.
-"Δεν είναι εδώ Η μητέρα μου σου το είπα 1.500 φορές."μου ξαναεπαναλαμβανει .
-"Τώρα σε λίγο έρχονται και τα παιδιά." Λέει λίγο αργότερα. Κάθεται στο καναπέ και εγώ δίπλα της.
Ακόμα πιστεύει πως εγώ δεν θυμάμαι τίποτα εκτός από τις ρωσιδες.
Όσο για τις πιπιλιες άλλαξε μπλούζα με την Αθανασία η οποία είχε ζιβάγκο. Βέβαια δεν εξήγησε το γιατί αλλά εγώ το κατάλαβα.
-"Θες κάτι να σου φέρω;" με ρωταει και σηκώνεται.
-"Λίγο νερό." Της απαντάω και φεύγει.
Περιμένω λιγάκι αλλά τελικά πηγαίνω και εγώ στην κουζίνα.
-"Κρύο να είναι."Της λέω και πετιέται από την θέση της με αποτέλεσμα το ποτήρι να πέσει κάτω και να σπάσει.
Χαμογελάω με πλάγιο χαμόγελο.
-"Τουλάχιστον εσύ χθες δεν με τρομαξες."Της λέω και γουρλωνει τα ματάκια της.
-"Περίμενε να τα μαζέψω." Μου λέει και προσεχτικά έρχεται προς την πόρτα.
-"Καλύτερα να βοηθήσω. "Της λέω και τείνω το χέρι μου
-"Εμ δεν πειράζει."μου λέει και εγώ την τραβάω όπως χθες κοντά μου.
-"Έτσι δεν σε τράβηξα και χθες ;"την ρωτάω.
-"Δη-δηλαδη εσύ θα - θυμάσε;" τραυλιζει.
-"Ναι θυμάμαι."
Λέω να κάνω αυτά που έκανα και εχθές.
-"Καλά συνεχίζω;"την ρωτάω αφού πρώτα την είχα ανεβάσει στο πάγκο.
-"Εμ δεν είσαι μεθυσμένος σωστά;" με ρωταει.
-"Όχι καθόλου. Γιατί μόνο μεθυσμένος μπορώ να τα κάνω αυτά;" την ρωτάω.
Δεν απαντάει καθόλου.
Παίρνω θέση ανάμεσα στα πόδια της. Την πλησιάζω υπερβολικά πολύ.
-"Στέφανε μην..." μου λέει και με απομακρύνει.
-"Δεν σε καταλαβαίνω." Της λέω μπερδεμένος. Γιατί εχθές το συνέχισε και τώρα όχι;
-"Στέφανε εμείς είμαστε απλώς φίλοι." Μου λέει κατεβάζοντας το κεφάλι.
-" Και εχθές φίλοι ήμασταν να σου υπενθυμίσω."
-"Εχεις δίκιο. Λάθος μου Συγγνώμη."
Γαμωτο γιατί ζητάει συγγνώμη;
-"Απλά Σταμάτα και φίλα με. Σε ειδα πως ζηλέψες το πρωί όταν είπα για το άλλο κορίτσι. Ακόμα έχεις αισθήματα για εμένα σωστά; Καντο λοιπόν φίλα με."
-"Δ-δεν μπορώ τα παλιά δεν ξεχνιούνται εύκολα." Μου λέει χαμηλόφωνα.
Της σηκώνω το πρόσωπο και ορμάω στα χείλη της.
《Είσαι σίγουρος πως ακόμα δεν την έχεις ερωτευτεί;》
Γαμωτο όσο και αν δεν θέλω νομίζω την ερωτεύτηκα.

By kleiw🌙

*Έχω πολλά νεύρα για να πω κάτι αυτή την στιγμή... Οπότε να με ευχαρίστησετε που έγραψα κεφάλαιο.
Όχι εντάξει πλάκα κάνω, έγραψα επειδή βαριόμουνα αλλά που έχω νεύρα έχω! Γιατί όταν τα αγόρια είναι μα..κες... Τέλος πάντων μην σας πρήζω θα τα πούμε το βραδάκι 😊😚💕*