🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 75°🔥

-"Αθηνά;" ρωτάω ξαφνιασμένη.
Έχουμε να μιλήσουμε από τότε που χώρισα με τον Στέφανο. Βασικά όχι πριν δύο βδομάδες μιλήσαμε που της είπα και για τον Πέτρο. Ότι τα έχουμε. Εννοείτε και θυμωσε αλλά δεν είχε δίκιο. Ο Στέφανος νόμιζε ότι του ανήκω πράγμα που δεν είναι αλήθεια!
-"Φαιη πρέπει να μιλήσουμε."μου λέει σοβαρή.

-"Δεν έχουμε να πούμε τίποτα Αθήνα."Της λέω.
-"Εσύ μπορεί να μην έχεις αλλά έχουμε εμείς."μου λέει και την κοιτάζω περίεργα.
-"Είναι και η Αθανασία απλά έρχεται σε λίγο."Μου εξηγεί.
Βλέπω και την Αθανασία να μας πλησιάζει.
-"Μπείτε και οι δυο μεσα."Μας λεει και μας σπρώχνει.
Κλείνει την πόρτα ενώ εγώ και η Αθηνά πέφτουμε στον καναπέ.
-"Τ-τι κάνεις;"την ρωτάω εκνευρισμενη με την κίνηση της.
-"Σους. Δεν θα τσακωθούμε τώρα. Θα τα βρούμε και οι τρεις μας."μου λέει και κάθεται.
-"Φαι- Φαιη τι είναι αυτά;"με ρωταει ξαφνιασμένη η Αθηνά και δείχνει προς το τραπέζι.
-"Τι - τίποτα δεν είναι. Και δεν σας ενδιαφέρει."Τους λέω απότομα.
-"Φαιη πες μου πως δεν.."
-"Αθανασία δεν σε ενδιαφέρει."Της φωνάζω.
-"Ο Πέτρος σωστά; Αυτός φταίει για την κατάσταση σου. Κοίτα τις σακούλες και τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια σου! Φαιη ως φίλες θέλουμε να βοηθήσουμε! Δεν μπορούμε να σε βλέπουμε έτσι."λέει η Αθήνα.
-"Φίλες; εσείς; Δεν νομίζω!  Που παρόλο που ξέρετε πια είναι η Χριστίνα εσείς συνεχίζατε να μου λέτε ψέματα! "Λέω θυμωμένη.

*Flashback*
(2 ημέρες μετά)

*πρέπει να μιλήσουμε.*
Στέλνω στην ομάδα που έχω με τα κορίτσια.
*έγινε κάτι;*
Διαβάζω το ίδιο μήνυμα και από τις δύο.
*απλά πρέπει να σας ρωτήσω κάτι.*
Τους απαντώ.
*Οκευ ελάτε από το σπίτι μου.*
Διαβάζω στο μήνυμα της Αθήνας.
*όχι..Όχι όχι! Καλύτερα ας βγούμε. Σε μια καφετέρια. Αυτή δίπλα στο σχολείο.*
Γράφω γρήγορα.
Δεν θέλω να πάω στην Αθηνά. Μπορεί ο Στέφανος να βγαίνει αύριο αλλά δεν θέλω να πάω σπίτι τους.
*Εντάξει τότε θα τα πούμε στην καφετέρια. Κατά τις 5.* γραφει η Αθανασία.  Αποσυνδέομαι για να να κάνω ένα μπανακι.

[......]

Έχω έρθει περίπου δεκαπέντε λεπτά νωρίτερα από τα κορίτσια.
Το πόδι μου κουνιέται νευρικά πάνω κάτω ενώ τα νύχια μου κάνουν εκείνο τον Χαρακτηριστικο ήχο.
Ανεβάζω το κεφάλι μου και βλέπω από το τζάμι τα κορίτσια να μπαίνουν μέσα.
Γελάνε με κάτι και εγώ αχνά.
-"Γειά σας."λέω καθώς εκείνες κάθονται.
-"Καλέ από ποτέ έχεις έρθει;"με ρωτάνε και οι δυο την ίδια στιγμή.
-"Πριν πέντε λεπτά."λέω ψέματα.
-"Ε καλά τότε."
-"Φαίη γιατί χωρίσατε; Ρώτησα και τον αδερφό μου αλλά δεν μου απαντάει."ρωτάει η Αθηνά
-"Τι ποιος χώρισε λέει;"Πετάγεται η Αθανασία.
Αα ναι σωστά δεν της έχω πει τίποτα. Υπέροχα...Για άλλο ήρθαμε σε άλλο θα καταλήξουμε.
-"Εγώ με τον Στέφανο. "Της απαντάω.
-"Τι στο..?" Ακούγεται σε όλο το μαγαζί.
-"Εμένα γιατί δεν μου είπες τίποτα;"ρωταει.
-"Ήθελα να μείνω λίγο μόνη. Εξάλλου έμαθα και κάτι άλλα όπως σας είπα και στο μήνυμα. "Τους λέω χαμηλόφωνα.
-"Α ναι για πες τι είναι αυτά τα άλλα; Γιαυτα ήρθαμε εδώ ούτως ή άλλως."λέει η Αθηνά.
-"Ξέρετε πια είναι η Χριστίνα;"τους ρωτάω και οι δυο γουρλωνουν τα μάτια τους.
Κοιτιουνται μια φορά μεταξύ τους.
-"Γεια σας. Τι θα πάρετε;"έρχεται ο σερβιτόρος.
Ωραία στιγμή ήρθες φίλε μου. Τόσα λεπτά είμαι εδώ και δεν ήρθες τώρα που ήθελα τόσο πολύ να μου απαντήσουν τσουπ!
-"Εμ ένα γαλλικό μέτριο " απαντάει η Αθηνά.
-"Και γω το ίδιο "λέει μετά την Αθηνά η Αθανασία
-"Εγώ μια ζεστή σοκολάτα."Απαντάω τελευταία.
-"Εντάξει...Καλή σας μέρα " λέει και φεύγει.
Επιτέλους!
-"Λοιπόν...Τι λεγα...Α! Ναι ξέρετε πια είναι η Χριστίνα;"τους ξαναρωτάω.
-"Πια Χριστίνα;"με ρωταει η Αθηνά
Ααα Μάλιστα ωραία.
-"Του Στέφανου."Απαντάω στην ερώτηση της.
-"Δεν ξέρουμε κάποια Χριστίνα. Δεν σε καταλαβαινουμε."μου λένε και οι δυο.
Μάλιστα. Δηλαδή δεν ξέρουν καμιά Χριστίνα.
-"Οκευ...Τότε εγώ φεύγω. Πιείτε εσείς την σοκολάτα μου!"λέω νευριασμενη και φεύγω.
-"Κάτσε Φαιη που πας; Περίμενε "τους ακούω να μου φωνάζουν αλλά συνεχίζω να περπατώ.